My Last Wish (1D+LM+Cher Lloyd)

Chapter 21 - POV Joep, Frank, Demi

Chapter 21

---------

POV Joep

Ik kijk toe hoe onze hele klas het ziekenhuis binnen komt gelopen en naar de receptie loopt. Zwaaiend komen er een paar naar me toe.

"Hey man, hoe is het nou?" Vraagt Melle meteen.

"Geen idee. Ze ligt of te slapen, of in coma. Ik weet het gewoon niet.. Echt niet." Ik zak weer neer op de stoel voor de kamer van Sam en wrijf in mijn ogen. De afgelopen tijd heb ik niet veel slaap gehad. Vind je het gek? Mijn zusje ligt in het ziekenhuis. Melle komt naast me zitten en klopt op mijn rug.

"Het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed. Sam is een vechter. Ze komt er wel doorheen." Zegt Melle. Ik kijk op en probeer wat te zeggen, maar ik ben nog op zoek naar de juiste woorden.

Hoewel ze er nu wel zijn, vraag ik me af hoelang onze klas het volhoudt met Sam. Iedereen houdt van haar, dat is duidelijk, maar na een tijdje gaan er denk ik steeds meer mensen afhaken. Ze vergeten een keer om haar te bezoeken, of ze hebben geen tijd. Het is immers een lange reis, helemaal naar Londen. Frank, Deem en ik hebben het er wel voor over, maar of de anderen dat ook hebben..?

----------

POV Frank

"Deem? Kom je nog?" Ik klop op de deur van de wc's. Demi komt er langzaam uitgelopen en gaat zuchtend op de stoel zitten.

Ik ga naast haar zitten. "Wanneer wordt ze nou wakker?" Gromt Demi en legt haar hoofd neer op mijn schouder.

"Ik heb echt geen idee. En als ik al geen idee heb, wie dan wel?" Demi grinnikt. "Goed punt."

Opeens zien we Louis komen aanlopen met een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij zwaait en loopt meteen door naar het restaurant. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen na.

"Nou, iemand was in een goede bui." Zeg ik.

"Hij loopt nooit zomaar langs Sam's kamer! Waar is hij eigenlijk geweest?" Vraagt Demi. Ik haal mijn schouders op en zak wat verder in de stoel. Veel slaap krijg je niet als je beste vriendin in het ziekenhuis ligt.

Ik kijk nog even naar de kamer. De kamer waar Sam in ligt. De kamer waar ze bijna dood ging. De kamer waar ze ontdekte dat ze kanker had. De kamer waar One Direction en Little Mix een akoestisch optreden heeft gegeven. De kamer waar ze haar vader voor het laatst gezien heeft.

Ja, er is meer dan je denkt gebeurd in die kamer..

---------

POV Demi

Terwijl Frank in slaap valt, haal ik langzaam mijn hoofd van zijn schouder en loop zachtjes weg. Weer naar de wc's. UIt het zakje van mijn vest haal ik een mesje. Langzaam rol ik mijn mouw op en zie minstens 8 schrammen. Snijwonden om precies te zijn. Ze zijn nog niet zo heel oud.

Ik stop het mesje weer zuchtend terug in mijn vest en pak een doekje, om mijn arm schoon te maken. Dat Sam kanker heeft, was een echte klap in mijn gezicht. Ik denk dat ik het ergst ben van ons allemaal. Ze denken dat ik het wel red, maar vanbinnen ga ik er kapot aan.

Heb je ooit al eens iemand die je dierbaar was in het ziekenhuis zien liggen? Met kanker? Het is verschrikkelijk. Het gevoel dat die persoon er de volgende dag niet meer kan zijn. Het gevoel dat die persoon je zonder gedag zou kunnen verlaten. Er is geen waarschuwing. Dat vind ik nog het ergste. Wie weet ligt ze morgen dood in dat bedje.

Kanker is echt een rotziekte. Je kunt het niet weg laten halen, nou in sommige gevallen wel maar dat is niet mijn punt. Mijn punt is dat je niet gewoon een pilletje kan doorslikken en dan ben je na een week weer fit, zoals bij griep. Het gaat niet weg door zomaar te rusten, of gewoon een paar dagen niets doen. Het gaat gewoon niet weg. En de kans dat je eraan doodgaat is groter als bij andere ziektes.

En het ergste is nog dat de mensen om die persoon heen elke dag moeten aanzien hoe diegene afvalt, tot er niets meer van over is. Hoe diegene héél langzaam kaal wordt. Je ziet die persoon lijden en je ziet dat ze pijn heeft. Voor haar is het dan heel makkelijk om te zeggen 'ik kan het niet meer, geef me gewoon een spuitje'. Want het lijkt makkelijk gezegd, makkelijk gedaan. Maar als je beseft dat je die persoon nooit meer kunt zien, is het opeens niet meer zo makkelijk.

Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe zij zich voelt en eigenlijk als je het van een ander perspectief bekijkt, is het egoïstisch. Want wij laten haar leven. Wij houden haar hier. Wij laten haar lijden. Dat maakt ons dus eigenlijk de 'bad guys'.

Wat ik me afvraag is; Wat heeft Sam gedaan om dit te verdienen? Ik bedoel, ja ze is hatelijk tegen Jill, maar is het dan zo erg dat ze kanker moet krijgen? Mijn probleem is dat ik heel erg in God geloof. Maar waar is God, als Sam kanker krijgt? Of heeft Hij het veroorzaakt? Honderden vragen en alleen maar door dat stomme geloof.

Zuchtend stop ik even met denken en loop de wc's weer uit.

"Hey, Demi! Waar-" Harry stopt abrupt met praten. Zijn mond valt open en zijn ogen worden groot en staan bezorgd. Toen pas realiseerde ik me dat mijn mouw nog steeds opgerold zat. Snel trek ik hem over mijn snijwonden en bijt op mijn lip.

"Demi-"

"Als je het tegen iemand zegt, kijk ik je nooit meer aan." Zeg ik snel. Hij zucht en knikt dan langzaam.

"Laat me je alleen helpen dan?" Stelt hij voor. Ugh.. Die ogen..

"Nee, ik heb geen hulp nodig." Ik loop snel langs hem door met zijn armen gekruisd. Harry houdt me tegen door mijn arm vast te pakken. Ik piep van de pijn.

"Dat heb je wel." Zegt hij en verzacht zijn grip op mijn arm.

"Ik heb je medelijden niet nodig, Styles." Ik ruk mijn arm los. Slechte beslissing, want het brandt als hell..

"Oi, Demi! Heb je Harry gezien?" Hoor ik Niall vragen.

"Nee, niet gezien." Ik snel langs hem door en ga weer op mijn plek zitten naast Frank, die nog steeds ligt te slapen.

Harry mag niemand wat zeggen. Echt niet. Ik meende wat ik zei. Als hij iets zegt, kijk ik hem nooit meer aan. En ik ben een vrouw van mijn woord.

---------

A/N: Ja sorry, het is niet veel, maar ik besefte dat ik alleen maar met 1D bezig was. Ze heeft ook nog andere vrienden!

xxxx

Ps, pic van eerst Joep, dan Demi, dan Frank ~~~>