Kryształowa królowa

TAJEMNICZA KSIĄŻKA

Fragment bloga Kiry:

Czym zostałam zaskoczona na eliminacjach?

Po pierwsze: Waszymi głosami! Jestem ogromnie wdzięczna, za wszystkie głosy oddane na mnie.

Po drugie: dodatkowe punkty od królowej! Jestem przeszczęśliwa, że to właśnie w mojej sukni pojedzie na przyjęcie do króla i królowej Elrardu!

Po trzecie: listami od Was! Zaraz się do nich zabieram i postaram się na wszystkie odpisać ;)

Zadanie na ten tydzień: zebrać pieniądze na cele charytatywne podczas pikniku, który odbędzie się za 5 dni.

Życzcie mi powodzenia i trzymajcie kciuki!

Wasza Kira.

 Siedziałam w bibliotece czytając „Za sceną" :

„Brian pokazał zęby w uśmiechu i pochylił głowę, żeby ją pocałować. Odepchnął się od drzwi i pociągnął ją za sobą, zjeżdżając dłońmi na wypukłość jej tyłeczka i przyciskając do siebie jej biodra. Zaczął się cofać w stronę łóżka..."

Gdy poczułam, że ktoś za mną stoi. Podskoczyłam zaskoczona, trzymając kurczowo książkę przyciśnięta do swojej piersi.

-Nie chciałem Cię wystraszyć... -przerwał Sean, gdy dostrzegł książkę. CHOLERA!! -Co czytałaś? - spytał podejrzliwie.

-K-książkę... -odparłam niepewnie mając nadzieję, że się odczepi.

-Ale jaką? Podaj tytuł. -utkwił we mnie świdrujące spojrzenie i zrobił krok naprzód. Automatycznie się cofnęłam.

-Takie tam romansidło... Nie będziesz zainteresowany... -nerwowo rozejrzałam się na boki. Po lewej kanapa tarasowała mi drogę ucieczki, ale za to po prawej mogłam zniknąć w labiryncie regałów z książkami.

-Skąd wiesz, że nie czytam romansów? - irytująco uniósł prawą brew do góry.

-B-bo mężczyźni nie lubią takich książek? - wydukałam zła na siebie, gdy głos mi zadrżał. Delikatnie zaczęłam się cofać.

-Jacy mężczyźni? - zrobił krok do przodu, a ja w tył.

-Ci, których poznałam. - roześmiał się gardłowo, tak, że mogłam poczuć jak ten dźwięk rezonuje w moim ciele. Przełknęłam nerwowo ślinę.

Krok.

-Mogę się założyć, że nie przypominam żadnego z tych mężczyzn.

Krok.

-Zdecydowanie. - wymsknęło mi się zanim zastanowiłam się nad tym co chce powiedzieć. Cały czas patrzył mi głęboko w oczy, przez co moje serce biło coraz szybciej.

Krok.

-Zapytam więc jeszcze raz: "Jaki tytuł ma książka, którą tak bardzo starasz się ukryć za plecami?".

-Nieważne...

Krok.

-To czemu ją chowasz?

Krok.

-Wcale jej nie chowam. -nagle zaczął przyspieszać kroki.

-Wstydzisz się tego co czytasz? - zabrzmiało to bardziej jak stwierdzenie niż pytanie, ale nie zwróciłam na to uwagi.

Krok.

-Oczywiście, że nie. - Krok. - Przecież to tylko głupia książka dla naiwnych dziewczyn szukających księcia na białym koniu... - ugryzłam się w język.