Şaşkın bakışlarım arasında da pandoranın kutusunu andıran meşhur çantasını açtı.
'' Sen de biliyorsun ki bu şakacı yanını her zaman takdir etmişimdir ama aynı şeyi bunun için söyleyemeyeceğim.''
Önüme bıraktığı kağıt dünkü deneme sınavına aitti ve benimdi. BENiM! Gözlerim saniye saniye büyürken başımı kaldırmaya utandım. İlk kez utanıyordum ben yahu, kolay değil öyle içinde bulunduğum durum. Kağıda bildiğin iki çöpten kız çizmişim, arkamdaki sarı yosma yazmışım. Yanındakine de kazulet suratlı esmer. Hocayı da tahtanın önüne çizmişim. Tahta parçası, odun parçası vb zırvalıklarla her bir özelliğini betimlemişim.
'' Tanrım, çok utanç verici ve hiç yaratıcı değil! Sanırım yeteneklerimi kaybetmek üzereyim!''
'' Ne yeteneği ? ''
'' Çizim ve insanlara lakap takma. Yani bunlar çok sıradan ve basit olmuş. ''
Adamın seğiren çenesi yana kaymaya başlamıştı yine. Tıpkı o gün ki gibi!
'' Sen şaka mısın kızım ? Özür dileyeceğin yerde üste çıkman yetmiyor, bir de eksik yapmış olduğunu dile getiriyorsun! Bu ne laubalilik ? ''
Kulaklarıma kaba kuvvet uygulayan sesinden sonra uzaya fırlatılan roket gibi yerimden hopladım. Ne anlayışsız bir adamdı bu böyle. Bu onun için sıradan bir şey olabilirdi ancak benim için önemli detaylardı. Beni hayatta tutan ender şeylerden biriydi. Gözlerim, elektrik akımına kapılan bir el gibi titreşti. Ağlamak için değil tabi, ateş etmek için....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLNİHAL-TAMAMLANDI
HumorHikayem kesinlikle orijinal olup tüm haklarıyla bana aittir. 2016 yapımdır! '' Keşke biz de kitaptaki karakterler gibi olabilseydik.'' Yandan, gerçek bir merakla ona baktım. '' Biz de konuşabilmek için onca yolu gider gibi yapabilseydik.'' Yavan...
