GÜLNİHAL-TAMAMLANDI

Siz Kazandınız!

Gülnihal Pare

Sabah sabah kopan feryatla uyanmak elbette aklımın ucundan geçen bir şey değildi. Karmaşık da olsa ben rüyalarımla mutluydum. Ama gelin görün ki bana orada da rahat yoktu. Sürüne sürüne yataktan çıkmama sebep olan anacağımın diz dövünmelerine sebep olan o saçma nedeni merak etmememekle beraber uykulu halimle mutfağa geçtim.

'' Anne, yine ne oluyor ya!''

'' Ay, ne olmuyor ki,'' derken ağlayıp tekrardan dizlerini dövdü.

'' Bittik biz. Mahvolduk Gülnihal.''

Karşısına oturdum direkt, ayılmaya çalışmam arasında tek gözümü açtım.

'' Aman ne değişik haber. Ne oldu, kol gibi fatura mı geldi ? Anneannem pılını pırtısını toplayıp seni gitmekle mi tehdit etti ? Yoksa babam nafakasını mı kesiyor ?''

'' Öf, Allah yazdıysa bozsun be! Felaket tellalı gibisin yine maşallah. Ama bu sefer ki daha beter.''

'' Ha, o zaman kesin gene komşulardan birinin kızı evleniyor. E sen de beni dövemediğin için, dizini dövüyorsun...''

'' Gülnihal!'' diye bağırınca ağzıma fermuar çektim ve arkama yaslandım. Yine ne yumurtlaycağını merak ederek ona baktım ve sonra ağzımı beş karış açtıran o korkunç olayı anlattı bana.

'' Anne, sana inanamıyorum! Ya bu devirde olacak şey mi dediklerin! O kadar ekran karşısına geçip dizi izlemişliğin, Müge Anlı programlarını da yeyip yutmuşluğun var. İnsan nasıl düşer bu hatalara ya!''

'' Kızım aldandım işte, ne bileyim...''

'' Cahil biri olsan neyse de, görmüş geçirmiş kadınsın. Neymiş, tencere takımı hediye edeceğim demişler. Bu devirde kim kime bedavaya bir şeyi kitliyor yahu! Hadi bunu yaptın, ne diye boş senetleri imzaladın.''

'' E kampanya gereği dediler. Kandım ben de.''

Gözlerimi devirdim hırlamalarım arasında. Oynatmama az kalmıştı.

''Hadi bir hata yaptın, sonra gidip tefeciden para alıp o borcu kapamak ne anne!''

'' Başka çarem mi vardı kızım. Hallederim sandım bir başıma. Utandım sizlere de demeye,'' demesi arasında bir kez daha höykürdü. Yüzümü buruşturdum ve kafamı toparlamaya çalışmam arasında yanına gidip koluna girdim. Onu sandalyeye oturttum, bir bardak da su verdim eline. O anlık sinirle biraz fazla çıkış yapsam da sonradan pişman oldum. İnsanların zaafları olmaya görsündü. Canım anacığım da, beleşe diye, leşin başına tüneyen kargalar gibi atlamıştı işte tencere-tavaların üstüne. Olan da bize olmuştu ama. Şimdi bunlarla nasıl baş edecektik kara kara onu düşünüyordum. Ağlaması da bana hiç yardımcı olmuyordu.

'' Adamlar yine basacak evi bir şey değil. Çok kararlılardı telefonda.''

'' Yavaş bassınlar!'' dedim sinirim ayyuka çıkarken.

'' Kızım, böyle adamların şakası olmaz. Eğer bu aylık paralarını denkleyemezsem, hepimize zarar verir bunlar.''

'' Dağ başımı burası yahu! Sen bana şunların adresini bir versene. Ben bir ağızlarının payını vereyim.''

'' Annecim, sen beni işitmiyorsun herhalde. Bu adamlar kötü. O dizilerde gördüklerimizden diyorsun ya, aha oralardan pay biç nasıl olduklarını. Bir de bunlar gerçeği. Hiç sana bana acırlar mı ?''

''E, ne yapalım yani ? Böyle paşa paşa ödeyecek miyiz biz bu parayı ?''

'' Polise giderseniz çok kötü şeyler olur, dediklerine göre, başka şansımız mı var, a salak kızım!''