GÜLNİHAL-TAMAMLANDI

Teklif

Alihan Gümüşzade 

Kızın sürekli benden kaçıyor oluşu hem garip bir şekilde hoşuma gidiyordu hem de beni geriyordu. Gerilmemin sebebi de yapacaklarını kestiremiyor oluşumdan kaynaklıydı. Bu işin sonunda en çok babaannemin üzülmesinden çekiniyor ve korkuyordum. 

Yakınlaşmalarına fırsat vermem sanırım çok Da iyi olmamıştı. Behiye sultanın ondan bahsederken gözleri ışıldıyordu. Onu o kadar çok seviyordu ki, ben bile bu sevgisinin karşısında eziliyordum. Bir bilseydi onun casus olduğunu, bizi bitirmek için ayağımızın altında dolandığını...Muhtemelen hayal kırıklığına uğrardı. Zaten kalbi fazlasıyla hassastı. Ellerimi sıkıntıyla burnumun hizasında toparladım. Buna bir çözüm üretmem gerektiğini biliyordum. Tüm bu düşüncelerin ışığında ani bir kararla toparlanmaya ve babaannemi ziyarete gitmeye karar verdim. Böylece Gülnihal hanımı da faka bastırmam kolay olacaktı. Bugüne kadar benden kaçmasına, babaannemin bizi yakından tanıştırma isteğine rağmen hem de izin verdim ama artık o kadar duyarlı olacağımı ve bu olanlara göz yumacağımı, kısacası salak ayağına yatacağımı sanmıyordum. Amacım kıza ufak bir ders vermek, belki de gözünü korkutmaktı. Tabii bu kadar cesurca hareket edip tükürdüğünü yalamayacağını hem de yakalanma pahasına hesaba katmamıştım. Onun ilginç bir kız olduğuna bir kez daha emin olmuştum. Aynı cesareti beni karşısında görünce de sürdürebilecek miydi merak ediyordum. Güldüğümün o ana kadar farkında bile değildim aslında. Beni bu rüyadan uyandıran şeyse Müge'nin telefonuydu. 

Aceleyle açıp yanıt verdim. Tanımadığım bir bayanın ısrarla benimle görüşmek istediğini söylüyordu. Şaşırmıştım. İsmi hafızamdan geçirmeme rağmen hatırlayamadığımı fark ettim ama bu kadar ısrar ettiğine göre önemli olacağını düşündüm ve görüşmeye karar verdim. 

Kadın, geçici sekreterliğimi yapan Müge'ye bile konu hakkında ser verip sır vermemişti. Gerekli açıklamayı sadece bana yapacağını söylemişti. Ben de haliyle merakıma yenik düşmüştüm. Şimdi o kadın karşımda kahvesini içerken ben sabırsızca anlatacaklarını bekliyordum.

'' Öncelikle, beni buraya kabul etme nezaketini gösterdiğiniz için teşekkür ederim,'' derken masamın üzerine baktı. Adımı seçmeye çalıştığını fark edince araya girdim. Onun da beni çok tanımadığı aşikardı. 

'' Alihan,'' deyince mahcupça bana baktı. 

'' Alihan bey,'' diye beni teyitleyip gülümsemeye çalıştı. 

'' Buyurun, sizi dinliyorum. Benimle konuşmak istediğiniz özel konu nedir ?'' 

Kadın heyecanla karışık bir ifadeyle bana bakmayı sürdürürken konuya açıklık getirdi. 

'' Şu an oturduğum ev.'' 

'' Oturduğunuz ev ? '' 

'' Onu satın almak istediğinizi biliyorum, Alihan bey,'' diye açıklama getirse de hâlâ kafamda bir şeyler şekillenmemişti. Aksine daha çok karışmıştı. Kadını dikkatle süzseydim belki de gerçeği o söylemeden fark edebilirdim ama bugünlerde aklım tamamiyle doluydu ve o dolu olan kısmının birçoğu da Gülnihal hanıma aitti. Nereden bilirdim ki karşımdaki kadının onun annesi olduğunu ?

'' Ah, sanırım kendimi tam olarak ifade edemedim. Heyecanımı mazur görün. Buraya gelmek, bir karar almak, benim için de çok kolay olmadı ama birimizin bunu yapması gerekti. Ben, Gülnihal Pare'nin annesiyim,'' dediğinde başımdan aşağıya kaynar sular döküldü ama kadın bunu fark etmemiş gibi konuşmasını sürdürdü. 

'' Kızımın size karşı yaptığı her şeyden ne yazık ki yeni haberdar oldum. Öncelikle sizden, onun adına özür diliyorum. Daima böyle çocuksu ve şımarık tavırlar sergilemiştir ama bu defa ki başına buyrukluğu bence de hiç olmamış...''