(Daha fazla dayanamadım bu yüzden yeni bölümü koydum :D
Bi süre yeni bölüm koyamayabilirim o yüzden biraz uzun yazmaya çalıştım :D
Umarım beğenirsiniz iyi okumalaar :* )
"Bunda endişelenecek birşey yok alt tarafı çocuk sana bakmış."
"Nasıl endişelenecek birşey yok?! Çocuk beni yiyecekmiş gibi baktı diyorum sana Jessie! Üstelik o bir vampir yani gerçektende beni yiyebilir!!"
"Tamam haklısın ama fazla abartıyosun. O seni yemez yada kanını içmez yada herneyse."
"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"
"Emin olmuyorum. Bu sadece benim düşüncem."
"Tamam pekala bu kadar yeter. Okulumuzda 30 tane vampir var ve bu ucubeler yüzünden eskiden çok sevdiğim bu kütüphane bana çok ürkütücü geliyor."
"Bana mesaj atıp bu saatte beni kütüphaneye getiren sensin. Hemde gizlice!"
"Mecbur olmasam asla bunu yapmazdım! Ama ne yazık ki evimizde elektrik kesintisi var. Sanki 1900lü yıllarda yaşıyoruz!"
"Tamam ozaman işini hemen hallet bende biraz kitaplara bakayım."
"Hayır sakın uzaklaşma!" diyerek Jessie'nin koluna yapıştım. Gülmemek için kendini zor tutuyordu.
"Tamam tamam. Ama tuvalete gitmem gerek hemen gelirim söz." Ne kadar beni okulun kütüphanesinde -heleki vampirler ders işlerken- bırakmasını istemesemde onun peşinden gidecek kadar korkmuyordum. Tek düşüncem hemen işimi halledip burdan defolup gitmekti. Lazım olan ansiklopedileri aramaya koyuldum. O sırada ayak sesleri duydum. Bunlar kesin vampirlerdi. Ah Tanrım korkudan altıma kaçırabilirdim. Sessizce gizlenmeye çalıştım. Ayak sesleri kesildi ardından bir kızın kahkasını duydum.
"Hadi ama Dylan beni öpmek için çıldırdığını biliyorum." Kızın sürtükçe sesi kısık çıkıyordu yada sesini seksi bi şekle sokmaya çalışıyordu. Tam bi fiyaskoydu!
"Seni öpmek falan istemiyorum!" Çocuk kızın tersine bağrıyordu. Ayrıca sesi bence çok.. seksiydi.
"Yanlış! Herkes beni öpmek ister." Kız küçük bir kahkaha daha patlattı. Merakıma yenik düşüp kafamı onlara doğru uzattım ve yüzlerini görmeye çalıştım. Kız kızıl saçlıydı ve sürtükçe bi güzelliği vardı. Yani anlarsınız fazla süslüydü. Çocuğun arkası bana dönüktü. Ama saçları kıvır kıvırdı ve arkadan bile çok yakışıklı gözüküyordu. Kız elini çocuğun pantolunda gezdirdi. Bilirsiniz işte o bölgelerde -ıykk- elini gezdiriyordu.
"Hala beni istemediğini söyleyebilirmisin?" Kızın sesi daha boğucu çıkmıştı.
"Evet, seni öpmeyi yada seninle düzüşmeyi hala istemiyorum." Çocuk kızı kendinden uzaklaştırdı ve yüzünü bana döndü. O anda donakaldım. Bu o çocuktu. Yine onu gördüğüme inanamıyordum. Onunda beni görmemesi için saklandım. Bu sırada çok kötü birşey oldu.
"Alison! Alison nerde-" Ah kahretsin Jessie'nin sesiydi bu! Vampirleri farkedince lafını tamamlayamamıştı.
"Merhaba insan. Arkadaşınımı kaybettin?" dedi kız soğuk ve sinsi bi sesle. Ürktüm.
"Şey.. Iıı.."
"Konuşmayı bilmiyormusun?" dedi çocuk ve kahkaha attılar. İğrenç. Gerçekten çok iğrençler. Kafamı onları görebilmek için biraz kaldırdım.
"Ben.. Alison'ı arıyordum.. O şey.. Benim arkadaşım ve... Burda ödevi için araştırma yapması gerekiyordu... Ben gitsem iyi olucak."
Kız Jessie'nin bileğinden tuttu. Jessie birden irkildi. Ah lanet olsun işler dahada kötüleşiyordu.
"Belki biraz eğlensek iyi olur. Sen ne dersin Dylan?" kız sessiz bir kahkaha attı ve Jessieyi kendine doğru çekip bileğini bıraktı.
"Gerçekten ben.. gitmeliyim.."
"Bu saatte tek başına nereye gidebilirsinki?" Dylan yarım ağız güldü.
"Biraz eğlenelim sonra seni biz bırakırız." dedi kız ve Jessie'yi yere ittirdi. Jessie yerden kalkmaya çalışırken kız bir daha ittirdi ve ayağını Jessienin eline bastırdı. Jessie ufak bi çığlık attı ama sesi o kadar güçsüzdüki ben bile zor duydum. Gözlerinden yaşlar akmaya başlıyordu ve Dylanla kız iyice keyiflenmiş halde birbirlerine bakıp sırıtıyorlardı. Daha fazla dayanamazdım. Olduğum yerden çıktım ve onlara doğru yürüyerek bağırmaya başladım.
"Hemen onu bırakın!"
İkiside şaşkın gözlerle bana baktılar. Kız ayağını Jessie'nin elinden çekerek bana doğru yürümeye başladı.
"Dylan sanırım bi misafirimiz daha var." Güldü ve gözleriyle beni süzdü. Dylan yüzünde acı bi ifadeyle bana bakıyordu. Birşey söylemeyince kız Dylan'a döndü.
"Hangisini sen istersin sevgilim?"
"Biz yemek değiliz sizi ucubeler!" dedim bağırarak. Kız kızgın bir bakış attı. Ah gerçekten bir ahmağım 2 kana susamış vampirle başedebileceğimi nasıl düşünebildim ki?!
"Ben bu kızı yemeği seçiyorum sevgilim." dedi bana bakarak. Kızıl saçlarını toplamaya başladı. Ayaklarım titremese oradan kaçmayı deneyebilirdim.
"Onları yemeyeceğiz Sara." Dylan kızı kolundan tutarak bizden uzaklaştırmaya başladı. Kız iyice sinirlendi.
"Ne demek onları yemeyeceğiz? Aklınımı kaçırdın sen? Ne oldu birden sana böyle?!"
"Sana onları yemek yok dedim! Beni dinlemek zorundasın! Şimdi burdan defolup gidicez ve siz ikiniz kimseye birşey söylemeyeceksiniz! Anlaşıldımı?!"
"Tamam, anlaşıldı." dedi Jessie ben birşey diyemeyince.Sara'yı zorlada olsa peşinden götürerek kütüphaneden çıktılar.
Uzun bi süre Jessie'yle bakıştık ardından Jessie'yi kolundan tutarak kaldırdım ve birbirimize sarıldık.
"Sanırım haklıydınız. Vampirler gerçektende ürkütücüdende öte."
"Herneyse Jess geçti, en iyisi buradan hemen uzaklaşmak."
Çantalarımızı alıp kütüphaneyi terkettik. Gerçekten uzun bir gece olmuştu.
**
"Bence dün gece olanları birilerine anlatmalıyız."
"Hayır Alison olanlardan kimseye bahsedemeyiz. Yoksa bizi bu sefer öldürebilirler."
"Ama bu bana çok doğru gelmiyor." dedim ve elimdeki yemek tepsisini masaya koydum.
"Şimdi bunları tartışmayalım Ella ve Jack geliyor."
"Selam millet." Ella yanımdaki sandalyeye oturdu.
"Merhaba. Neler yaptınız?" dedi Jack ve oda Jessie'nin yanına geçti.
"Hiç." dedim Jessie'ye bakarak. "Siz ne yaptınız?"
"Çok önemli birşey öğrendik." dedi Ella.
"Ne öğrendiniz?"
"Duyduğumuza göre vampirler artık gündüzleride aramıza katılacaklarmış." dedi Ella kısık bir sesle.
"Nasıl yani? Onların uyumaları falan gerekmezmi?" dedim.
"Biraz vampirler hakkında bilgi edinmelisin Alison. Vampirlere 5 saatlik uyku yetebiliyor. Arta kalan zamanlarında kendilerince vakit geçiriyorlar." dedi Jack. Gerçekten bunları bilmiyordum.
"Yani buralarda gezecekler öylemi." dedi Jessie. Korkmuşa benziyordu.
"Olgun vampirlerle birlikte." dedi Ella
"Herneyse bunlar çok saçma ve ne var biliyormusunuz bu okuldaki ucubeler olduğu sürece hiç birimize rahat yok! O lanet olası moronların burdan gitmesi gerek! Ucube yaratıkların hepsi ah-"
"-mak. Evet belkide haklısın."
Arkamı dönünce müthiş bir şok etkisiyle sarsıldım bu Dylandı.
"Ama merak etme ufaklık buna dayanmak zorunda kalmayacaksın. Yakında biz gideceğiz," Bana biraz daha yaklaştı ve kulağıma, "yada sen yok olucaksın." dedi ve geri çekilerek yanımdan geçip gitti. Gerçekten süper bir gün!
