Hayır, teşekkürler.

22K 542 34
                                    


(İyi okumalaar!)


Hayatımda daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Kafam çok karışıktı ve neler olduğunu kestiremiyordum. Yatağımdan doğruldum ve kulaklıklarımı çıkardım. Şarkılar bile düşüncelerimi dağıtmaya yetmiyordu. Öncelikle ben Harry'e yada Dylan'a aşıktım. O bir vampirdi ama yinede ondan vazgeçmemiştim. Her engele karşı. Hatıralar kafamda yavaş yavaş birleşirken kendimi daha kötü hissetmeye başladım. Peki şimdi ne yapacaktım?

**

"Dün bizi çok korkuttun Alison. Bugün nasılsın?"

"Bininci kez söylediğim gibi, iyiyim Ella." Gerçekten bugün biraz daha iyidim. En azından ne yapacağıma dair karar vermiştim.

"Peki tamam."

Öğle arasıydı ve hala Harry ortalarda yoktu. Yemeğimi yerken Jack konuştu.

"Hey vampirler geliyor."

Başımı kaldırdım ve Jack'in gösterdiği tarafa baktım. Harry ve Sarah'ı kolkola görünce kızdığımı farkettim. Sanırım Harry'e karşı olan hislerim yerine geliyordu. Ayağıya kalktım ve oyunumu oynamaya başladım. Onların olduğu tarafa giderken Harry'nin üstüne bilerek tabağımdakileri döktüm. Biliyorum! Çok ergence.

"Ne yaptığını sanıyorsun seni ah-" Beni farkedince sustu.

"-mak diyecektin sanırım."dedim. Onun repliğini kullanmıştım. Ardından zihnimi okumaması için başka şeylere odaklandım. Yüzündeki ifadelerin değişimini seyrettim. Üzüntü, sarsıntı ve şaşırma. Sarah kolumdan tuttu.

"Ne yaptığını sanıyorsun insan."dedi ve dişlerini gösterdi. Kolumu ondan çektim.

"Seninle konuşmuyorum."dedim.

"Benimle konuşmaya cesaret dahi edemezsin gerizekalı."

"Sarah gidelim."dedi Harry.

"Nasıl yani? Ona birşey söylemeyecekmisin? Resmen üzerine yemek döktü."

"Sana gidelim dedim."dedi Harry dişleri arasından konuşarak.

Ardından yanımdan çekip gitmelerini izledim. Ama hayır daha oyun bitmemişti. Beni onsuzluğa terk etmesini ona ödetecektim. Peşinden koştum.

"Sizin gibi ucubeleri okula almaları yetmezmiş gibi aynı ortamda bulunuyoruz. Vampirler gerçekten midemi bulandırıyor."dedikten sonra Harry bana dönüp gülümsedi.

"Öyleyse neden bu okuldan gitmiyorsun ufaklık."

"Bilmem sanki beni buraya bağlayan birşey var. Sanırım siz ucubeleri gördükçe halime şükür ediyorum." Biraz ileride gitsem hayır, oyunu sonlandırmayacağım.

"Ne kadar çirkin olduğunu düşünürsek bizim halimize şükür etmemiz lazım."dedi Sarah.

"Bugün sana benzemek istedimde."dedim gülümseyerek. "Ah ama ne yazık ki senin kadar sürtük olmayı beceremedim."dediğimde Sarah sıkıca kolumu kavradı.

"Çek elini ondan Sarah."dedi Harry biraz sakince.

"Seni öldüreceğim."dedi Sarah.

"Aslında ölüm canavarlarla dolu bir okulda okumaktan daha iyi gibi duruyor."dediğimde Harry kızı kenara itti.

"Seninle uğraşmayacağız. Çünkü ne olursa olsun hiçbir zaman içimizdeki insanlığı göremezsin."dedi Harry.

"İşaretli ve acımasız bir vampir duyguları olabilir mi?"dedim gülerek. Cevabı biliyordum. Evet olabilirdi. Afalladı. Ardından konuştu.

"İnsan olduğun halde duyguların olmadığı için kendinden nefret etmelisin."dedi ve yürümeye başladı.
Tamam bu kadar oyun yeterdi. Kalbini fazlasıyla kırmıştım. Gidip önünü kestim. Ve sesimi kısarak konuşmaya başladım.

"Seni asla unutmayacağımı söylemiştim hatırladın mı?"dediğimde gözlerini büyüttü. Cidden şaşırmıştı. "Ben hala seni unutmadım. Peki sen Harry? Sen beni unuttun mu?"dedim ve önünden çekilerek yürümeye başladım.

Arkama bakmama gerek yoktu. Büyük bir ihtimal onun üzerinde yarattığım şokun etkisindeydi.

**

Sınıfa doğru ilerlerken omzumda bir baskı hissettim. Arkamı döndüğümde Harry'i gördüm.

"Beni hatırlıyormusun?"dedi sessizce. Güldüm.

"Evet."

"Ben herkese herşeyi unutturdum. Peki nasıl olurda sen hatırlarsın?" Omuz silktim.

"Bilmiyorum."

"Peki hislerin bana olan.."

"Şimdilik sadece hatıralar Harry. Sana aşık olduğumu sanmıyorum ama yavaşca duygularımıda kazanıyorum." Evet mesela onu Sarah ile gördüğümde kıskanmıştım.

"Anlamıyorum. Neden sadece sen hatırladın?"

"Bilmediğimi söyledim. Ama bana kalırsa bu aramızdaki bağdan kaynaklanabilir."dedim. Başını hafifce yana eğdi.

"Peki şimdi ne olacak?"

"Ne bileyim? Herhalde Klaus denilen o kökenli yine oyunu bozacak. Biz tekrar birleşeceğiz ve o yine oyunu bozacak. Yine. Yine. Yine."dedim.

"Böyle olmak zorunda değil."dedi.

"Başka seçeneğimiz varmı?"

"Evet var. Eğer.."sustu.

"Eğer ne?"

"Eğer sende vampir olsaydın... Birlikte olmak için şansımız olur."dediğinde elimi hemen boynuma götürdüm.

"Vampir olmak mı?"

Vampir.. Kan içmek.. Daha yeni hatırladığım biri için vampir olmak mı? Hayır, teşekkürler.

*UMARIM BU BÖLÜMÜ BEĞENMİŞSİNİZDİİR. YORUMLARINIZ VE OYLARINIZ İÇİN SİZE ÇOOK TEŞEKKÜR EDİYORUM. BÖLÜM HAKKINDA YORUM YAPARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM. SİZLERİ SEVİYORUUM. :*

Gece GüneşiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin