(İyi okumalarr.)
Herkesin hayatında soru işaretleri vardır. Ama benimkiler sanırım daha fazla. Vampir olmamıştım çünkü ben zaten vampirdim. Kökenlilere ait bir vampir.. Ama bütün bunlar nasıl oluyordu? Ben nasıl kökenli bir vampir olabilirdim? Bu cidden çok saçma.
"Ben..anlamıyorum. Şuan ben.. Vampirmiyim yani?" Size saçma gelebilir ama kendimi bir vampir gibi hissedemiyordum.
"Henüz değil."diye yanıtladı beni Harry.
"Henüz değil.. Yani olacağım.. Vampir olacağım?"
"Bak Alison. Sen en başından beri kökenlilere aittin. Bunu yeni farkettik, ayrıca onların haberleri olduğundan emin değilim. Senin hikayen belliydi. Sen vampir olmak için doğmuşsun." Harry yanıma oturmuştu.
"Anlayamıyorum. Ailemde bir tane bile vampir yok."dedim elimi başıma koyarken. Başım gerçekten çok ağrıyordu.
"Onların..senin gerçek ailen olduğuna eminmisin peki?"diye sordu Bay Montgomery. Elbette ki onlar benim gerçek ailemdi. Sonuçta kendimi bildim bileli onlarlaydım.
"Elbette."dedim. Emindim. Belki de yanılıyordum. Annemle konuşmalıyım!
"Bence de ailene danış Alison. Bu oldukça ciddi bir konu."dediğinde Bay Montgomery hızlıca doğruldum ve kapıyı açtım. "Öyleyse ben gidiyorum."diyip dışarı çıktım. Harry arkamdan geldi.
"Seni ben bırakacağım."dedi ve arabasına doğru yürümeye başladık.
Tamam. Şimdi olanları birkez daha düşünelim. Kaza geçirmiştim ve hastaneye bile götürülmemiştim. Okulun revirindeydim. Tanrı aşkına, ölümden döndüm! Neyse, ben bir vampirdim. Yani şimdilik bir insan ama gelecekte bir vampir olacaktım. Kafam karıştı... Yani ben.. Aman Tanrım ben kan içemem ki! Vampir olmak için önceden seçeneğim var sanıyordum. Aslında ortada seçenek falan yoktu. Ben kökenliydim. Muhtelemen o Klausla kan bağımız vardır! Annem bana bundan neden hiç bahsetmedi? Neler oluyorrr?! Ben bunları düşünürken çoktan eve varmıştık.
"Seni burada beklemelimiyim?"diye sordu Harry ben arabanın kapısını açtığımda.
"Gerek yok."dedim ve arabadan indim.
Evin kapısını açana kadar Harry gitmemişti. Ben içeri girdiğimde arabasını çalıştırdığını duydum. Koridorun lambasını yaktım ve salona geçtim. Annem yine beni bekliyordu. Bu sefer yanında Jessie, Ella ve Jack vardı. Onlara haber vermeyi unutmuştum.
"Nerdesin sen Alison?"diye bağırdı annem beni görünce. Çantamı yere bıraktım ve hızlıca annemin karşısına gidip dikildim.
"Anne, bana bir açıklama yapman lazım."dedim. Güldü. Sinirliydi.
"Asıl senin bana açıklama yapman lazım küçük hanım. Jessielerle buluşacağım diye evden çıkıyorsun ama onlarla buluşmuyorsun. Üstelik gece saat 1de eve geliyorsun! Açıklamanı dinliyorum küçük hanım."dedi kollarını birleştirirken. Jack'in kıkırdadığını işittim.
"Gerçekten mi? Peki. Arabam uçurumdan aşağı yuvarlandı çünkü frende bozukluk vardı. Dylan beni ısırdı çünkü ben ölmüştüm. Ama ben vampir olmadım çünkü ben zaten kökenli bir vampirdim!"dedim bağırarak. İlk önce şok oldu. Sonradan bakışlarını gözlerimden kaçırdı ve kollarını serbest bıraktı. O sırada Jessie'ler kısa çaplı şok geçiriyordu. Sessizliği bozdum. "Şimdi cevap ver anne, ben senin kızınmıyım?"dedim yutkunarak.
"Bunun sırası olduğunu sanmıyorum Alison."dedi uzaklara bakarak. Annemden gözlerimi ayırmadan konuştum.
"Jessie lütfen annemle bizi yalnız bırakırmısınız?"dedim nazikce.
