Başımı oynattım. Bu uçak yolculuklarından nefret ediyorum. Uçaktan aşağıya indiğimizde rüzgar saçlarımı arkaya ittirdi. Üşüdüm. İyiki okulun bir uçak pisti vardı. Yoksa okula gidene kadar donabilirdim. Harry ceketini çıkarıp üzerime geçirdi.
"Ceketini vermene gerek yoktu."dedim gülümseyerek.
"Üşüyordun."dedi bana bakmadan.
"Şimdide sen üşüyeceksin ama."
"Ben bir vampirim Alison bunu unutuyorsun. Ayrıca her zaman bir kıza ceketimi vermem değerini bil."dedi hafifce gülümseyerek. Doğru bazen vampir olduğunu unutuyordum. Özellikle gözleri artık eskisi gibi kırmızı değilken.
"Birşey sorabilirmiyim?"dedim gülümseyerek.
"Saçma birşey değilse sor."dedi.
"Şimdi sen artık işaretli bir vampirsin ama onlardan kaçtık yada seni kaçırdım. Herneyse. Peşimize düşecekler ve bir takım zorluklar yaşıyacağız. Değil mi?"dedim ve göz ucumla ona baktım.
"Evet."dedi ve yutkundu.
"En fazla ne yapabilirler?"dedim sesimi kısarak.
"Fazla birşey değil en fazla bizi öldürürler."dedi ve elimden tutarak okul kapısından içeri geçmemi sağladı. Birden duraksadım. Ölmek mi? "Ne o çokmu korktun?"dedi gülerek.
"Hayır ama-" Tam kendimi savunacakken Bay Montgomery aramıza girdi.
"Toby ve Dylan ikiniz yatakhanenize gidin Alison kızım sende istersen evine gidip uykunu çek. Ayrıca ailene dün gece Jessiede kaldığın söylendi."
Ah bende bunu merak ediyordum. İyi yapmışlar anneme gidip 'Kızınız bir vampire aşık oldu ve kökenliler kızınızı kaçırdı ayrıca kızınız tehlikeli kökenlilere karşı gelerek karanlığı uyandırdı ama şimdi iyi' mi diyeceklerdi. Yok teşekkürler.
"Teşekkür ederim."dedim.
"Neyse ben odama çekiliyorum iyi sabahlar."dedi ve kendi yatak odasına doğru ilerledi. Bende Harry ve Zaynle birlikte koridorda yürümeye başladım.
"Eve gitmeden Jessie'yi görsem iyi olacak. Muhtelemen çıldırmıştır."
"Tamam bizde seninle gelelim. Zaten bu saatte bizimkilerde uyanıktır değilmi?"dedi Zayn Harry'e bakarak.
"Evet."derken Harry elimi tutmuştu. İlk defa o benim elimi tutuyordu bu yüzden biraz heyecanlanmıştım. Ama bir dakika. Elimi tutuyordu. Yani herkes bunu görecekti. Bizim çıktığımızı düşüneceklerdi. Bir vampirler bir insanın. Sahi biz gerçekten çıkıyormuyduk?
"Çıkmak mı? Gerçekten mi? Bence bu bizim durumumuz için fazla sıradan."dedi Harry gülümseyerek. Düşüncelerimi okumasından nefret ediyorum keşke bende onunkileri okuyabilsem.
Elele kafeteryadan içeri girdiğimizde tahmin ettiğim gibi bütün gözler bize döndü ve uğultular yükselmeye başladı.
"İnanamıyorum bu ikisi çıkıyor mu?"
"Dylan kızı yemese bari!"
"Hey Dylanın gözlerine ne olmuş?!"
"Aman Tanrım bunlar sevgili mi?"
Ve daha fazla uğultular. Gözlerimle Jessie'yi aradım. Sarahla konuşuyordu. (!) Neden Sarahla konuşuyordu?
"Sarah bizim nerede olduğumuzu bilip bilmediğini sormuş."dedi Zayn düşüncelerime karşılık olarak.
Herhalde onlar bizi daha farketmedi derken ikisi ve yanlarındaki Ella ile Jack birden bize döndü. Yüzlerinde şoka uğramış bir ifade vardı. Özellikle Sarah'ın. Ardından Jessie ve Sarah bize yaklaşmaya başladı. Ella ve Jack bir vampirle elele tutuşmamın şokunu henüz atlatamamış olacaktı ki gözlerini bizden ayırmıyorlardı. Sarah tam Harry'nin karşısında durdu.
"Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?"dedi iyice sıktığı dişleri arasından konuşarak. Gözümü devirdim. Harry cevap verdi.
"Elele tutuşuyoruz."dedi umursamaz bir tavırla. Sarah iyice kızmıştı.
"İnanamıyorum! Bir insanlamı çıkıyorsun Dylan? Benden sonra seviyeni baya düşürmüşsün!"dedi. Gerizekalı sürtük.
"Sınırını aşma!"dedi Harry. Ellerimi bırakmıştı. Belli ki o da sinirlenmişti.
"Sınırımı aşmıyorum. Ama sen zamanını bu kızla harcıyorsun. Değişiklik istediysen ben sana bunu verebilirdim. Neden onu seçtiğini anlamıyorum! Onun ne özelliği var? Sadece bir insan! Ondan daha güzelim, daha zekiyim, daha seksiyim. Peki neden o? Onda bende olmayan ne var?!"
"Bir kalp."dedi soğukca ve beni kolumdan çekerek peşinden sürükledi. Ama Sarah onu durdurdu.
"Senden gerçekten nefret ediyorum!"diye bağırdı. Tamam bir kalbe sahip olduğum için Sarah'ın bu durumuna azıcık üzülmüştüm.
"Hayır etmiyorsun."dedi Harry ve kolunu çekti.
"Ediyorum! Hayır! Kahretsin seni hala seviyorum!"dedi ağlayarak. İlk kez ağladığını görüyordum. Harry'i gerçekten seviyordu.
"Üzgünüm Sarah."dedim farkında olmadan. Çok soğuk konuşmuştum ama gerçekten üzgündüm. Sadece 2 saniye bana baktı ardından Harry'e dönüp yolunu açtı.
"Ne haliniz varsa görün."
**
"Ne dedim dedin?!" Ella ağzındaki yemeği az kalsın ağzından fışkırtacaktı.
"Aşkımızla sana karşı koyuyoruz dedim."
"Sen bir kökenli vampire karşımı geldin?"dedi Jack gözlerini büyüterek.
"Evet."dedim sakince.
"İşte benim kızım!"dedi ellerini çırparak Jack. Bu tepkisi beni biraz şaşırtsada holuma gitmişti. Ella ve Jessie kızgın gözlerle Jack'e baktı.
"Kız resmen en güçlü vampirlere karşı koymuş ve şimdi bir vampirle beraber. Neresi güzel bunun?"dedi Jessie.
"Çünkü en güçlü vampirlere karşı koymuş ve bir vampirle çıkıyor."dedi Jack gülerek. Bende onunla beraber güldüm. Ardından yanımıza Zayn geldi.
"Selam millet."
"Selam otursana."dedim Jessie'nin yanını göstererek. Jess önce 'napıyosun sen?!' bakışı attı ardından gözlerini devirerek yanına yer açtı. Zayn Jessie'nin yanına geçti.
"Nasıl gidiyor?"dedi gayet insancıl bir tavırla. Yada fazla insancıl bir tavırla.
"Asıl haberler sizde."dedi Jack bir heyecanla. Onlar aralarında sohbet ederken Harry yanımıza geldi. Kulağıma eğilerek:
"Alison bir gelsene."dedi.
"Ben birazdan gelirim."dedim ve Harryle birlikte masadan uzaklaştım.
"Ne oldu?"diye sordum hemen.
"Etrafına bir bak."dedi. Ardından arkama döndüm ve gözümü kafeteryada gezdirdim.
"Ne var?"dedim.
"Görmüyormusun? Bizler ve sizler. Artık birbirlerinden kaçmıyorlar."dedi eliyle gösterirken.
Gerçektende öyleydi. Daha düne kadar tüm insanlar vampirlerden ucube diye bahsederken artık neredeyse dost olmaya başlamışlardı. 1 günde. İyide bu nasıl olabilmişti?
"Bizden güç alıyorlar."dedi Harry bana bakmadan.
"Bizden mi?"
"Bugün okula elele girdiğimizde herkesin bakış açısı değişti. Düzeni bozduk Alison."
"Yani?"
"Bu hiç iyi değil."derken etrafımda dolanan karaltıları o zaman farkettim. Bize bulaşmaya çalışıyorlardı. Klaus'un bahsettiği karanlık!
"Harry? Sende görüyormusun?"dedim. Sesim zayıf çıkmıştı. Ardından Harry'de benim gibi etrafına bakındı.
"Karanlığın kokusunu alabiliyorum."dedi. Bileğine yapıştım o da beni arkasına aldı. Ama karanlık gerçekten heryerdeydi.
"Şimdi ne yapacağız?"dedim korkarak.
"Bilmiyorum belkide- AHH!" Harry dizleri üstünde yere çöktü. Hemen bir çığlık koydum ve kollarımla onu tutmaya çalıştım. Acı içinde inliyordu.
"HARRYY!"diye bağırdım.
Zayn ve 2 vampir koşarak yanımıza geldi. Ardından Jessie ve Ella kollarımdan tutarak beni oradan uzaklaştırmaya çalıştılar. Harry'den uzaklaşmak istemiyordum. Hele ki orada acı çekerken. Kolumu onlardan kurtararak tekrar geri döndüm. Harry'i yerde çırpınırken görünce elimle ağzımdan çıkan çığlığı örttüm. Gözlerim yaşlarla dolmaya başlamıştı bile.
"Aman Tanrım! Harry!"dedim yanına çökerken.
"ALİSON! Öp onu!"diye bağırdı Zayn.
Neden diye sormadan hemen Harry'nin dudaklarına yapıştım. İniltisi dudaklarımda kaybolurken kolları gevşemeye başlamıştı. İyice gevşedikten sonra dudaklarımı ondan çektim. Hafice gülümsedi.
"Gerçekten bana iyi geliyorsun."dedi. Sıkıca sarıldım.
"Beni gerçekten korkuttun."dedim. Elleriyle saçlarımı okşamaya başlarken zihnimde bir ses yankılandı.
"BU BURADA BİTMEDİ, GERİ DÖNÜCEĞİM VE KANININ TADINA BAKACAĞIM. BENDEN KURTULUŞ YOK KRALİÇEM."
Klaus.. Gerçekten çok büyük bir tehlike içinde olduğumu hissetmiştim. Kalbim yerinden çıkarılırcasına ağrıyordu. Gözlerimi kapattım ve bütün bunların geçmesini diledim. Ama,geçmedi..
İŞTE YENİ BÖLÜÜM :D YARINDA YENİ BÖLÜM GELİCEK VE AYRICA YARIN SİZE BİR SÜRPRİZİM OLUCAK :):)):) BU ARADA HİKAYE 2.000i GEÇMİŞ. HEPİNİZE ÇOOOOK TEŞEKKÜR EDERİM. YORUMLARINIZI ESİRGEMEZSENİZ SEVİNİRİM. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUUM. <3
