İyi okumalaaar. Bölüm şarkısı 'dış bağlantılar' da. Açmayı unutmayıın xx
Boynumda ki kolyemi kontrol ettim. Kolyenin hala bende olması güzel birşeydi. Şöyle ki Jessie ilk başta tek çözümün kolyeyi yok etmek olduğunu sanıyormuş. Ama asıl sorunun kolye değil içinde ki karanlık olduğunu anlayınca işler değişmiş, bir şekilde kolyeyi tamamen yok etmeden temizlemeyi başarmışlardı. Evet, bu kesinlikle beni mutlu etmişti. Neden bilmiyorum ama kolyem bendeyken daha güçlü hissediyordum. Herneyse, Arthur tamamen hayatımdan/hayatımızdan çıkmıştı. Bu 2. iyi haberdi. Hatta über iyi haber. Bunları bana anlattıklarında algılamam biraz uzun sürmüştü. Ama şimdi daha iyi anlıyordum. Onlar benim hayatımı kurtarmışlardı. Sanırım noelde onlara bir ayrıcalık yapıp daha iyi hediyeler alacaktım. Tüm bunları düşünerek hazırlandım. Bugün yeni bir gündü. Telefonum titreyince makyajımı yarıda kestim.
Kapıdayım Collins.
-Daniel.
Evet, bu Daniel'dan gelen bir mesajdı. Geçen olanlardan dolayı onunla konuşarak okula gitmek istemiştim. Biliyorum, Harry bunları öğrenince küplere binecekti. Üstüne üstlük dün gece ,annemlerin isteği üzere, onunla Starbucks'a gitmiştik. Çektiğimiz fotoğrafları instagrama atmıştım bile. Belki fazla ileri gitmiştim, Harry'nin çoktan bunları öğrenmiş olduğuna bahse girerdim. Üstüne bugün okula onunla gittiğimi duyunca daha çok sinirlenecekti. Ama umrumda değildi. Daniel bir özrü hakediyordu. Dün akşam bu konuyu açmaya fırsatım olmamıştı. Bu özrü Harry'den duyması daha iyi olacaktı ama onun görevini ben üstleniyordum işte.
Tamam hemen geliyorum.
-Alison.
Mesajına cevap yazdıktan sonra telefonu çantama atıp parfümümü sürdüm. Aynada kendime sonkez baktım. Mükemmel! Rimelim burnuma bulaşmıştı. Sinirle elime bir peçete alıp burnumda ki siyahlığı yok ettim. Ardından hemen çantamı koluma takıp koşarcasına aşağı indim. Yere inmeme 3 basamak kala ayağım birşeye takıldı ve yere yapıştım. Harika! Şimdiden aksilikler peşimi bırakmıyordu. Acıyla popomu ovuşturarak kapıyı açtım. Daniel beni bu halde görünce kıkırdamaya başladı.
"Kapa çeneni!"dedim kızarak. Ardından kapıyı çarparak kapattım. Hava soğuk olduğundan çantamdan beremi çıkarıp kafama geçirdim. Daniel kıkırdamasını bastırdığında konuşmaya başladı.
"Birileri bu sabaha tersinden başlıyor anlaşılan."dedi havalara bakınarak. Gözlerimi devirdim.
"Burada ki birileri ben oluyorum. Sende çenesini kapayamayan dalgacı çocuk oluyorsun. Ve bu ters kız çenesini kapayamayan çocuğu az sonra öldürecek."dedim sert bakışımı koruyarak. Ellerini havaya kaldırdı.
"Peki peki. Bir vampire karşı çıkamam öyle değil mi? Geri çekiliyorum."dediğinde kahkaha attım. Benimle birlikte o da güldü. Ardından ufak bir sessizlik oldu. Sessizliği bozarak lafıma giriş yaptım.
"Şey.. Daniel ben..özür dilerim. Har-Dylan'ın yaptıklarından dolayı." Az kalsın Harry diyecekken kurtardım. Ella ve Jack'e Dylan'ın gerçek adının Harry olduğunu söylediğimden beri pot kırmalarım çoğalmıştı.
"Bu özrü dilemene gerek yoktu Alli. Senin suçun değildi."dedi bana bakarak. Gözlerimi önüme eğdim.
"Biliyorum ama yine de özür dilerim. Böyle olsun istemezdim."dediğimde kolumu sıvazladı. Elini tenimde hissedince ürperdim.
"Önemli değil Alli." Ona kaçamak bir bakış attım. Hayır, özrümü böylece geçirmesine izin veremezdim.
"Şey.."dedim. "Öğlen bizimle yemek istermisin? Ben, kızlar ve Jack olucak sadece?" Teklifime karşılık gülümsedi. Ardından başını onaylarcasına salladı.
