( İyi okumalaar. Bölüm şarkısı dış bağlantıda. Açmayı unutmayın. xx )
Yerimde rahatsızca kıpırdandım. Ardından yorganı tamamen kendi tarafıma çektim. Harry homurdandı ve yorganı hızlıca kendine çekti.
"Ölümden yeni dönmüş birisine bu yaptığın çok ayıp bence."dedim alay eder gibi. Aslında birkaç gündür kendimdeydim. Sadece kendimi tamamen hissedemiyordum. Sadece bir ruh gibiydim. Gerçi şuanda da kendimi iyi hissettiğim söylenemezdi.
"Döndüğüne sevindim Alison. Şimdi izin verde uyuyayım."dedi umursuzca. Gözlerimi irileştirdim. Verdiği bu tepki beni şaşırtmıştı. Yani, bir kaç gündür bitkisel hayatta gibiydim ve onun söylediği tek şey buydu! Bir oduna aşığım..
"Tek söyleyeceğin bu mu?!"dedim elimden geldiğince yüksek konuşarak. Kıkırdamaya başladı. Ardından yüzünü bana çevirdi ve dudağıma uzun bir öpücük bıraktı. Elleri sırtımı sıkıca sarmıştı. Dudaklarımız ayrıldığında konuşmaya başladı.
"Seni kandırmayı seviyorum bebeğim." dedi. "Eğer dönmeseydin ve ben seni, güneşimi kaybetseydim yaşamaya devam edemezdim. Bu yüzden iyi ki döndün." Sözleri beni havalara uçururken konuşmasına devam etti. "Oldu mu? İstediğin romantik erkek olabildim mi?"dediğinde ellerimle ona vurmaya çalıştım. Ama o tek eliyle beni durdurmayı başardı. Ardından dudağıma bu sefer oldukça masum bir öpücük bıraktı. Sonrasında ayağıya kalktı ve kapıya doğru ilerledi.
"Nereye?"diye seslendim. Bana dönüp gülümsedi.
"Sevgili Alisoncuğumuzun uyandığını herkes bilmeli, öyle değil mi küçük hanım?"dediğinde kahkahayı bastı ve kapıyı açıp çıktı. Arkasından homurdandım.
"Ukala."
***
1 Gün Sonra
"Bay Montgomery'nin dediklerini unuttun sanırım? Bir kaç gün boyunca kendini yormayacaksın. Durumun ciddi. Dikkat edeceğiz. Sadece sulu yiyecekler. Tamam mı?"dedi annem elimden kurabiyeyi alarak. Sinirle gözlerimi kapattım.
Uzun ve zorlu bir süreçten sonra -yani ölüp dirilme olayım- normal hayatıma -içinde vampir olduğu sürece nasıl normal olabilirse artık- geri dönebilmiştim. Annem tarçınlı kurabiyeler yapmıştı. Kokusu tüm eve hakimdi. Tarçınlı kurabiyelere bayılırım! Bu her yeni yıl yaklaştığında yaptığımız bir gelenek. Babam çam ağacını hazırlamakla meşguldü. Ben ise herşeyden uzak bir biçimde salonda ki koltuğa oturmuş yeşil çay içip Disney izliyordum. Saat akşam 8e geliyordu.
"Çayın bittiğinde haber ver tatlım."dedi Annem. Çayımdan bir yudum daha aldıktan sonra onu cevapladım.
"Peki." Tekrar çayımdan bir yudum aldığımda kapı çaldı. Yerimden kalktım ve kapıya doğru ilerledim. Annem uyarıcı bir sesle çıkıştı.
"Yerinde yatıp dinlenmen gerektiğini sana kaç kere söyledim Alli!" Ona karşılık gözlerimi devirdim. Ah bi dakika anneme gözlerimi devirdim. Tanrım lütfen bunu görmesin, lütfen, lütfen. Anneme, bir daha göz devirmeyeceğime söz vermiştim. En azından onun yanında. Çünkü bu göz devirme olayı bende tik olmuştu ve doktorum -ki doktor olduğundan şüpheliyim- buna devam edersem göz kayması geçirebileceğimi söylemişti. Daha onun ne olduğunu bile bilmiyorum! Kapıyı açmamla ağızımın bir karış açılması bir oldu.
"Daniel?"dedim yaşadığım şokla.
"Selam Alison." Babam yanımıza yaklaştı ve kapıyı sonuna kadar açtı.
"Danny? Ah hoşgeldin, içeriye geç lütfen."dedi. Onlarla birlikte içeriye geçtim. Açıklamak gerekirse Daniel benim eski sevgilimdi. Onunla 14 yaşımdayken çıkmıştım. Yani baya uzun zaman önceydi. Babam onun babasıyla çok yakın arkadaş oldukları için ayrıldıktan sonra bir kaç defa daha görüşmek zorunda kalmıştık. Ama son 2 yıldır onu görmüyordum. Ve işte şimdi karşımdaydı.
