Görevimiz Tehlike 《TEHLİKELİ OYUNLAR SERİSİ I 》TAMAMLANDI

31. { Sevgi }

Çok geciktiğini biliyorum. Özür dilerim. İnternetim olmadığı için sorun yaşadım.

Fazlasıyla uzun bir bölüm oldu Wordde 32 sayfa burada ne kadar olur bilemiyorum.:)

 Keyifli Okumalar :)

Toplantı bittiğinde salonda boşalmıştı. Tüm ajanlar, bugün eğitim verecekleri ajanları tanımak ve gözlemlemek için eğitimin verildiği büyük salona aşağı kata, asansörle iniş yapmışlardı.

Maria her ne kadar kendine güveniyor olsa da bir insana eğitim vermenin zorluğunu biliyordu. Bu işten alnının akıyla sıyrılmak istiyordu.

Eric genç kadının sıkıntısını anlamıştı. Sanki sabahtan beri yanında değilmiş gibi biraz daha yakınına sokulmaktan çekinmeyerek, kulağına doğru eğildi. Bulundukları mesafede onları kimse görmüyordu.

"Üstesinden geleceğine inanıyorum. Yapabilirsin!"

Maria, genç adamın sakinleştirici sözleriyle biraz gevşemişti.

"Teşekkür ederim..."

****

Birçok spor dalının öğretildiği büyük DST12 nolu solonda Bukre giriş yaptığında gözleri aradığını bulmuştu.

"Rüzgar Sancak?"

Rüzgar, isminin seslenilmesiyle ağır adımlarla arkasını döndü. Genç kadına sadece bakmakla yetindi.

Bukre elinde Rüzgar hakkında bilgilerin yazılı olduğu dosyayı kenarda ki çöpe atarak; "Gidiyoruz," dedi.

Rüzgar düşe düşe bir bayanın eline düştüğüne inanamıyordu. İsteksizce ağır adımlarla genç kadının yanına ilerledi.

Bukre'nin arkasında kapıya yaslanmış, dudakları hafif alaycı, mavi gözlerinde eğlenen ifadesiyle Tekin duruyordu. Oldukça pervasızdı.

"Yaprak sende benimle geliyorsun," dedi.

Genç kız, bu çağrıya ayak uydurarak Tekin'in yanına ilerledi. Tekinsiz bir ajana düşmüştü hayıflandı.

--

Mislina, salonda aradığını bulayınca, Karhan'ın nerede olabileceğini düşünmeye başlamıştı.

Enver, Mislina'nın birkaç adım gerisinde duruyordu.

"Karhan'ın eğitimi öğleden sonra şu an uyuyordur." Mislina elbette şaşırmadı. Genç adamın kardeşinin eğitimini takip ediyor olması çok normaldi. Eğer kendi kardeşi de ailesi ile birlikte ölmüş olmasaydı şu an bu yeni ekibin içinde oda olabilirdi. Genç kadının içi özlemle doldu. Ansızın ailesini hatırlamak çok acıydı.

Enver genç kadında ki anlık durgunluğu ve boş bakışlarını fark etse de görmemezlikten geldi.

Mislina cevap vermeden Karhan'ın kaldığı odaya ilerlemişti.

Yatağında uyuyan genç adam uykunun getirdiği rehavet içerisinde oldukça rahattı.

Mislina masanın üzerinde bulunan sürahiden bir bardak su doldurdu. Biraz sonra yapacağı şey için oldukça keyiflenmişti.

Genç adam yüzüne boşalan suyla aniden uyanmıştı.

"Noluyo be!" Tabi ki karşısında Mislinayı görmeyi beklemiyordu. Oldukça şaşkındı! O an; yüzünden şapır şapır damlayan sularla fazlasıyla komik gözüktüğünün farkında değildi.