Ζωή.

561 23 3
                                    

Ξυπνάω νωρίς το πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά σαν τρελό δίπλα μου. Το ακουμπάω για να σταματήσει. Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Άλλαξα σεντόνια κι έστρωσα το κρεβάτι. Ανοίγω το παράθυρο να μπει αέρας. Φοράω τα ρούχα μου. Τακτοποιω λίγο. Βάζω κάτι ρούχα στην ντουλάπα, βάζω στο κουτί των κοσμημάτων μερικά μπιζού που είχα αφήσει πάνω στην τουαλέτα μου. Μπαίνω στο μπάνιο και μαζεύω τις πετσέτες. Βάζω πλυντήριο. Πηγαίνω στην κουζίνα. Βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο πιάτων. Βάζω τις φρυγανιές και διάφορα άλλα κουτιά στα ντουλάπια. Φτιάχνω λίγο καφέ να πιω. Πηγαίνω στο σαλόνι. Στρώνω το ριχταρι στον καναπέ καλύτερα. Πετάω στα σκουπίδια κάτι χαρτιά που υπήρχαν στο τραπεζάκι του σαλονιού και κάτι μαραμενα λουλούδια. Έβαλα το τηλεκοντρόλ στην βάση της τηλεόρασης. Έκλεισα τα παράθυρα. Τράβηξα τις κουρτίνες. Φόρεσα τις γαλότσες μου και το πανωφόρι μου. Πήρα την τσάντα και την ομπρέλα μου. Κλείδωσα δύο φορές. Κάλεσα το ασανσέρ. Άκουσα έναν ήχο σαν να ξεκλειδωνε πόρτα. Μπήκα στο ασανσέρ γρήγορα κι έκλεισα την πόρτα. Πάτησα το κουμπί του ισογείου. Σίγουρα ήταν ο γείτονας ο Michael. Είναι καλός αλλά πολλές φορές δεν έχω την όρεξή του.

Βγαίνω από το κτήριο και πετάω τα σκουπίδια στον πρώτο κάδο. Συνεχίζω τον δρόμο μου. Πηγαίνω στη στάση του λεωφορείου. Το ίδιο δεν αργεί να φτάσει. Κάθομαι σε μια μονή θέση. Δεν έχει γεμίσει ακόμη.

Στην τρίτη κατά σειρά στάση, κατεβαίνω. Με γρήγορα βήματα πηγαίνω προς το κτήριο που βρίσκεται μπροστά μου. Μπαίνω σε μια από τις μεσανοιχτες πόρτες. Κάθομαι σε μια καρέκλα. Σε λίγο δίπλα μου κάθεται ο Adam. Δεν το κατάλαβα και δεν έδωσα σημασία.

"Good morning." Άκουσα τη φωνή του. Ήταν από τους πιο famous εδώ.

"Good morning." Είπα με σιγανή φωνή.

"You are so shy" Συμπλήρωσε μα δεν απάντησα. Ο καθηγητής μπήκε στην αίθουσα.

Οι ώρες ευτυχώς περασαν γρήγορα. Κάθε φορά που κοιτούσα τον Adam, εκείνος χαμογελουσε. Πέρασαν οι ώρες. Στις 4 έφυγα από τη Σχολή. Έκανα μια βόλτα στο κέντρο. Πήγα στην παμπ της φίλης μου Helen. Έφαγα κάτι χορτοφαγικο. Καθίσαμε και μιλήσαμε λίγο.

Είδα το ρολόι. Την Αποχαιρέτησα. Η ώρα ήταν 6. Έπιασε βροχή. Εκεί απέναντι υπήρχε ένα βιβλιοπωλείο που πουλούσε και παιχνίδια. Ψώνισα μαρκαδόρους και μπλοκ καθώς και μερικά αυτοκινητακια. Ελπίζω να αρέσουν στον μικρό μου.

Πέρασε η ώρα. Πρέπει να πάω στο αεροδρόμιο. Παίρνω ένα ταξί που βρίσκω στο δρόμο. Φτάνω στο αεροδρόμιο. Ευτυχώς η πτήση δεν έφτασε ακόμα. Υπολογίζουν ότι θα είναι εδώ σε 10 λεπτά. Περιμένω λοιπόν. Κάθομαι σε μια καρέκλα.

Τι Γίνεται Με Εμάς; (1,5)Where stories live. Discover now