Τι Γίνεται Με Εμάς; (1,5)

Ζωή.

Επιστρεφοντας στο σπίτι μου, βρίσκω την μητέρα μου με τον κύριο Νικόλα.

Α ναι. Ξέχασα να σας πω ότι πλέον μένουν μαζί. Ήταν και οι δύο χτυπημένοι από την μοίρα. Είχαν στοιχεία στο παρελθόν τους που ταίριαζαν απόλυτα.

Τους γνώρισα τον Michael κι έδειξαν να τον συμπαθούν. Ο Michael έπαθε το γνωστό jet lag. Το έβαλα στον ξενώνα να κοιμηθεί. Εκείνη την ώρα και ο κύριος Νικόλας κοιμόταν. Η μαμά ήταν στην κουζίνα.

"Μαμά." Της είπα και κάθισα στην καρέκλα.

"Καλώς την κουκλίτσα μου." Είπε η μαμά και κάθισε στην απέναντι καρέκλα.

"Μαμά έχω μετανιώσει που έφυγα κι έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου." Είπα

"Αφού γύρισες μπορείς να τα αλλάξεις όλα. Και μην ξεχνάς πως αν δεν πήγαινες δεν θα έκανες ούτε το μεταπτυχιακό σου και δεν θα είχες γνωρίσει τον Michael. Είναι εξαιρετικό παιδί πιστεύω." Είπε και μου κράτησε τα χέρια.

"Είναι." Απάντησα.

"Στο πανεπιστήμιο τον γνώρισες;" ρώτησε

"Όχι. Ηταν γείτονας μου. Έμενε ακριβώς δίπλα." Εξήγησα

"Τι δουλειά κάνει;" ρώτησε

"Είναι πολιτικός μηχανικός." Απάντησα.

"Έχει και καλό επάγγελμα." Είπε

"Με την Λουκία ήρθες;" ρώτησε

"Ναι." Έκανα μια παυση
"Μαμά... Είναι έγκυος. Δεν θέλει όμως να το πει στον Άγγελο." Είπα. Ήθελα να το βγάλω κάπου.

"Άσε θα το συζητήσω εγώ μαζί της." Είπε.

"Τα ξαναβρήκα με την Φαίη. Και κοίτα.... παντρεύεται " Είπα δείχνοντας το προσκλητήριο.

"Το έμαθα. Μου έστειλε προσκλητήριο." Είπε χαμογελώντας.

"Χαίρομαι πολύ που γύρισα." Διαπίστωσα

"Πέρασε η ώρα. Πήγαινε για ύπνο και το πρωί θα ξαναπάμε στην Λουκία." Είπε

Την καληνυχτισα.

Ανέβηκα στο δωμάτιό μου.

Αναμνήσεις.....

Ξαπλώνω και ο ύπνος με παίρνει γρήγορα.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω με ένα χτύπημα στο τηλέφωνο.

"Ζωή μου....Συγγνώμη αν ενοχλώ απλά μωρέ.... ήθελα... αν μπορείς να έρθεις μαζί μου για το νυφικό." Άκουσα την δειλή φωνή της Φαίης.

"Φυσικά Φαίη μου. Όμως τώρα έχω να περάσω λιγάκι από τη Λουκία." Εξήγησα

"Ναι κι εγώ έχω κάτι άλλες δουλειές. Να πάμε κατά τις 6 το απόγευμα;" ρώτησε.