Τι Γίνεται Με Εμάς; (1,5)

Σαντορίνη.

Φαιη.

Το γλέντι του γάμου τελείωσε τα ξημερώματα. Όλοι έδειξαν να διασκεδάζουν. Αν και κάτι πρέπει να έγινε μεταξύ Φιλίππου - Ζωής που εκνεύρισε τον Michael. Δεν μπόρεσα όμως να δώσω παραπάνω σημασία. Τα έβγαλα όλα για μια στιγμή από το μυαλό μου. Ενήλικοι είναι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Τώρα  ασχολούμαι μόνο με τον άνδρα μου.

Το μυστήριο και το γλέντι ήταν υπέροχο. Ξεχωριστή καλεσμένη ήταν η EryLee που μας έκανε την τιμή να παραβρεθεί. Έδειχνε να περνά υπέροχα και χάρηκα ιδιαίτερα.

Χορέψαμε, τραγουδησαμε, ήπιαμε και φάγαμε. Όλα ήταν όπως έπρεπε. Και η μουσική και οι χοροί ήταν εντάξει. Λίγο παραδοσιακοί βέβαια. Έτσι όμως τιμήσαμε και την δική μου οικογένεια και του Ηλία.

Φύγαμε από την δεξίωση όταν ο πρωινός ήλιος άρχισε να ξεπροβάλλει. Μπήκαμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και φύγαμε για το ταξίδι του Μέλιτος. Με τα ρούχα του γάμου.

Φεύγουμε για Σαντορίνη.

Ηλίας

Αφήσαμε το αυτοκίνητο κοντά στο αεροδρόμιο. Πήραμε την πρώτη πτήση για Σαντορίνη. Σε περίπου μια ώρα φτάσαμε.

Πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στην νυφικη σουίτα. Την παίρνω στα χέρια μου και την αφήνω στο κρεβάτι. Αλλάζουμε ρούχα κι επιτέλους κοιμόμαστε. Αγκαλιά. Στο νυφικό κρεβάτι του ξενοδοχείου.

Μας περιμένει κι άλλο νυφικό κρεβάτι στο δικό μας σπίτι. Αυτό που είχαν στρώσει οι φίλες της νύφης με τις παραδόσεις. 😂

Αφού κοιμόμαστε ένας θόρυβος ακούγεται. Σαν να χτυπούν κατσαρόλες. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τους κουμπάρους και  πολύ στενούς φίλους. Παίρνω μια ξινή έκφραση.

"Σσσς θα ξυπνήσετε την γυναίκα μου. Τι είναι όλα αυτά;" ρώτησα γελώντας.

"Το έθιμο λέει πως πρέπει να μας κεράσεις κάτι γλυκό. " Μου απαντούν.

Τι θα βρω τώρα.

Χμμ...

Κοιτώ το δωμάτιο και βλέπω κάτι γλυκά που μας είχαν βάλει. Τους δίνω μερικά.

"Άντε φύγετε τώρα να κοιμηθούμε. Και στα δικά σας. Θα σας δούμε το απόγευμα." Τους χαμογέλασα κι έκλεισα την πόρτα.

Πηγαίνω στο κρεβάτι και παίρνω ξανά στην αγκαλιά μου την Φαίη.

"Ποιος ήταν;" ρωτάει χωρίς να ανοίξει τα μάτια της.