ΔΈΚΑ

877 159 6
                                    

"Ότι πεις Emily" λέει και συνεχίζει να με κουβαλάει στο ώμο του. Παράτησα την προσπάθεια μου να του ξεφύγω και άφησα το σώμα μου ελεύθερο.

Μπήκαμε μέσα σε ένα αμάξι δεν του μίλησα καθόλου σε ολόκληρη την διαδρομή και από εκεί πήγαμε απευθείας στο ξενοδοχείο μας.

Το δωμάτιο μου ειναι το 312 στο 311 μένει ο Niall και στο 313 ο Liam ειναι οι πιο "φυσιολογικοί" όσο φυσιολογικοί γίνεται να ειναι κάποιος από αυτήν την παρέα.

Αφήνω την βαλίτσα μου πάνω σε μια καρέκλα, βγάζω τα ρούχα μου, φοράω πιτζάμες πέφτω πάνω στο τεράστιο κρεβάτι μου για να πάρω ακόμα έναν υπνάκο.

Ξυπνάω από δυνατούς χτύπους στην πόρτα, βρίζω λίγο στην αρχή αλλά μετά πάω να ανοίξω.

"Niall;;"

"Θα βγούμε έξω θες να έρθεις μαζί μας;; Το Τόκιο ειναι υπέροχο"

"Εμ οχι το βλέπω και από εδώ θα φάω και θα κοιμηθώ, τα λέμε" λέω και κλείνω την πόρτα ένα "αουτς" ακούγεται και την ανοίγω γρήγορα.

"Ωω Θεέ μου συγνώμη, αυτό θα
μαυρίσει, χίλια συγνώμη Niall θα σου φέρω λίγο πάγο πέρασε"

"Ειναι εντάξει δεν πειράζει" λέει και τρίβει την μύτη του.

Βάζω τον πάγο πάνω στην μύτη του και βγάζει ένα αναφωνητό "συγνώμη" λέω σιγανά

"Δεν πειράζει πάω στο δωμάτιο μου, αν καθίσω λίγο ακόμη εδώ θα με σκοτώσεις, άσε που έχω αρχίσει να πεινάω" μου λέει γελώντας και φεύγει.

Heyyy άλλο ένα κεφάλαιο σήμερα το χρωστάω απο χτες. Ειναι μικρό το ξέρω συγνώμη. Φτάσαμε και όλας 500 views δεν το πιστεύω. Εάν θέλετε βοηθήστε με να γίνει ακόμα πιο γνωστό και προτείνετε το και σε άλλους γνωστούς σας τα λεμε στο επόμενο ☀️☀️☀️☀️☀️

Dancing under the stars H.S.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora