Dancing under the stars H.S.

ΕΊΚΟΣΙ ΠΈΝΤΕ

Οι μέρες, οι εβδομάδες, τα λεπτά περνάνε τοσο γρήγορα. Το συνέδριο πλησιάζει ειναι τοσο κοντά μας, αγχώνομαι δεν ξερω τι θα γίνει ανάμεσα μας, εάν θα μας αφήσουν να συνεχίζουμε μαζί και εάν οχι όμως τι θα κάνουμε; Δεν ξερω εάν μπορώ πια να τον βγάλω απο την ζωή μου έχουμε περασει τοσα αυτές τις μέρες.

Βοστόνη, Βερονα, Μιλανο, Μαδιτη, Μπαρτσελονα, Μεξικό. Κάθε μια απο αυτές τις πόλης και μια δίκη μας ξεχωριστή ανάμνηση.

Βόλτες, ξενύχτια, ποτά, μπαρ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, φιλία, πλάκες, κρυφτο με τους δημοσιογράφους ατέλειωτες συζητήσεις μέχρι να ξημέρωσει, προσπάθειες που δεν είχαν αποτέλεσμα να μάθει να χορεύει. Τόσες αναμένεις που θα μπορούσαν να αυξηθούν πολυ εύκολα αρκεί να μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Μια απόφαση που θα πάρουν άλλοι για την δίκη μου ζωή.

Και σήμερα ειναι το τελευταίο μας βράδυ μαζί στο ξενοδοχείο. Αύριο το πρωί ειναι το μεγάλο συνέδριο. Αχ Θεέ μου σε παρακαλώ να εγκριθεί αυτη η σχέση σε παρακαλώ...

"Harry..;;" Λέω καθώς στριφογυρνάω ακόμη μια φορά στο κρεβατι

"Πείνας;;" Με ρωτάει γελώντας

"Οχι" παραπονιέμαι

"Τι εγινε τότε πριγκίπισσα του παράπονου"

"Φοβάμαι.." Λέω και αυτός με αγκαλιάζει σφιχτά, μεσα στην αγκαλιά του νιώθω την ασφάλεια που δεν εχω νιώσει ποτε ολα τα σπασμένα μου κομμάτια ενώνονται αυτομάτως.

"Οχι μωρό μου οχι" μου λέει και με φιλάει στο μέτωπο "Ολα θα πάνε καλα στο υπόσχομαι, είσαι η πριγκίπισσα της καρδιάς μου και εδω θα μείνεις για πάντα, στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ"

"Σε αγαπαω" λέω και τρυπώνω το πρόσωπο μου στο στήθος του

"Και εγω μωρό μου μην φοβάσαι τίποτα είμαι εγω εδω και θα σε προστατεύω πάντα" λεει, κλείνω τα ματια μου και εισπνέω όσο περισσότερο αέρα μπορώ απο το στήθος του μυρίζω το άρωμα του, η μυρωδιά του αυτή ειναι υπέροχη.

[...]

"Ξυπνά αγάπη μου πρέπει μα φύγουμε" του λέω και κοιτάω ακόμα μια φορά τον εαυτό μου στο καθρέφτη μήπως εντοπίσω κάποια ατέλεια.

"Τι ώρα ειναι;;" Μουρμουρίζει

"Ειναι ήδη εννέα και έντεκα, σήκω σήκω θα αργήσουμε" του λέω τραβώντας τον