Dancing under the stars H.S.

ΠΕΝΉΝΤΑ ΤΈΣΣΕΡΑ

"Emily;;" Μου λεει και εγω γνέφω ανήμπορη να μιλήσω απο την κούραση

"Τα κόκαλα σου φαίνονται και εδω και εδω" μου λεει ξανα πιάνοντας πρώτα την κλείδα μου και μετα τα πλευρά μου

"Το ξερω" του λέω έχοντας κλειστά ματια.

Υπάρχει μια παράξενη σιωπή ανάμεσα μας νιώθω το βλέμμα του να με καίει, ανοίγω αναγκάστηκα τα ματια μου.

"Θα τρωω.." Του λέω και τα κλείνω ξανα

"Φυσικά θα τρως θα σε ταΐζω εγω σπιτι μας.." Μου λεει και ανοίγω απότομα τα ματια μου

"Τι;;" Τον ρωταω κάπως μπερδεμένη

"Η συναυλία θα γίνει σήμερα αντί για αύριο και αύριο θα φύγουμε μαζί για το σπιτι μας.." Λεει ενθουσιασμένος

"Αα" του απαντάω κάπως ξερά

"Τι εγινε δεν χαίρεσαι;;" Με ρωτάει και βλέπω σιγά σιγά το χαμόγελο του να σβήνει

"Χαίρομαι αλλα αυτο σημαίνει όπως έχουμε μόνο δέκα μέρες τελος" του λέω κοιτώντας κάτω

"Τότε θα περάσουμε αυτές τις 8 μέρες οσο καλύτερα μπορούμε" λεει χαμογελαστός

"Μια στην οικογένεια σου, μια στην δίκη μου" λεει αρχικά και τον διακόπτω

"Έξι μένουν" του λέω γελώντας

"Έξι μέρες σε ενα yacht μόνο δικό μας" λεει ξανα γελαστός και εγω κυριολεκτικά πηδάω πανω του..

"Τωρα πάω να ετοιμαστώ για την συναυλία" μου λεει μόλις τελειώνει ενώνει για χιλιοστή φορά τα χείλη του με τα δικά μου "και το βράδυ η συνέχεια" λεει γελώντας καθως κλείνει την πόρτα του δωμάτιου και φευγει

[...]

"Πέρασαν υπερβολικά γρηγορα αυτές οι μέρες.." Του λέω καθως αδειάζω την βαλίτσα μου και εκείνος γελάει λιγο

"Ναι.. Εσυ δεν είχες μια οντισιόν;;" Με ρωτάει καθως εκείνος τακτοποιεί τα σικ του ρούχα

"Ναι αλλα η δίκη μου ειναι μεθαύριο, κρίμα όμως που δεν πήγαμε σε αυτο το yacht του απαντάω και εκείνος γνέφει

"Ααμ ναι..εισαι έτοιμη για απόψε;;" Λεει γελώντας δυνατά πολυ δυνατά

"Εισαι χαζό παιδι μου;; Τι γελάς;;" Του λέω θυμωμένη κοιτώντας τον απείθεια στα ματια.. Εκείνος κοιτάει πρώτα τα ματια μου και λιγο πιο μετα τα χείλη μου

"Θέλω να παμε εκει να φάμε" λεει συνεχίζοντας να γελάει

"Harry τελείωνε πραγματικά θυμώνω" του λέω καθως ανεβαίνω τα σκαλιά για να πάω στο δωμάτιο μας, ακούω γέλια του φωνάζω "σκάσε" και λιγο πιο μετα ακόμα πιο δυνατά γέλια..

[...]

"Κανε το τωρα.." Μου λεει σιγανά προσπαθώντας να μην γελάσει

"Μετα το γλυκό" του απαντάω και κάθομαι καλύτερα στην καρέκλα μου

"Οχι τωρα.." Επιμένει αυτός και εγω κοιταω κάτω

"Emily.." Φωνάζει και τον κοιταω θυμωμένα

"Μην φωνάζεις" του απαντάω ήδη έχουμε τραβήξει κάποια βλέμματα πανω μας

"Δεν σε πιστεύω πραγματικά.." Λεει ξανα κοιτώντας κάτω

"Μπορείς να ηρεμήσεις;;" Του λέω λιγο πιο δυνατά

"Πως το έκανες εσυ αυτο..;;" Λεει καθως πετάει το πιρούνι του πανω στο τραπέζι

"Κατηγορείς εμένα Harry;;" Απαντάω ξανα

"Ποιος εγω φταίω;;" Λεει ξανα

"Ναι" του φωνάζω

"Δεν το πιστεύω πως εσυ τα λες αυτα" φωνάζω "Φεύγω" λέω ξανα δυνατά καθως σηκώνομαι απο την θέση μου και περπατάω

"Περίμενε" μου φωνάζει μα εγω περπατάω μπροστά παριστάνοντας πως δεν τον ακούω

Περπατάω στον δρόμο προσπαθώντας να βρω ταξί για καλή που τύχη βρίσκω πολυ γρήγορα..

Ο οδηγός με ρωτάει που θέλω να πάω του απαντάω αμέσως την διεύθυνση του σπιτιού μας

Heyyyy καβούρια 🦀 δεν θέλω να πιστέψω οτι σε λιγο παμε σχολείο, εσείς;; Πρέπει να γράψω και αλλο κεφάλαιο αλλα εχω κολλήσει🙈🙈🙈🙈🙈

Να κάνετε vote για να ξανα στείλει το κρας 🦄

Να κάνετε comments για να ξανα στείλει το κρας 🦄

Πιάνουν οι ευχές μου;;😂

Spoil: Δεν ξερω ουτε εγω

-Η καβουρομαμα σας🦀