Dancing under the stars H.S.

ΕΒΔΟΜΉΝΤΑ ΤΡΊΑ

Ειναι όμορφα εδω, πολυ όμορφα βασικά όπως το ονειρευόμασταν νομίζω.

Λιγο πιο φανταχτερό βέβαια αλλα το αποτέλεσμα ειναι καταπληκτικό.

Χαμηλός φωτισμός, άσπρα λουλούδια να στολίζουν την αίθουσα και υπερβολικά πολύς κόσμος.

Νιώθω περίεργα, πολυ περίεργα τα ματια μου ειναι σχεδόν βουρκωμένα, δεν ξερω πως κρατιέμαι ακόμα.

Τον βλέπω απο μακριά στημένο στη θέση του, στην εκκλησία.

Φαίνεται χαρούμενος, ειναι χαρούμενος, πολυ χαρούμενος.

Εστιάζω με τα ματια μου το πρόσωπο του, διακρίνω καλύτερα το λαμπερό χαμόγελο του και τα λακακια του.

Ειναι πραγματικά χαρούμενος, λάμπει.

Κλείνω για μερικά δευτερόλεπτα τα ματια μου, το μυαλό μου γεμίζει με αυτόν και τις αναρίθμητες αναμνήσεις που εχω μαζί του.

Τον θυμάμαι να φοράει μόνο μια αθλητική βερμούδα ξαπλωμένο στο κρεβατι μας και εγω απο πανω του να απολαμβάνουμε στην τηλεόραση μια ταινία που το πιο πιθανό ήταν να την έχουμε δει αλλες τέσσερις φορές.

Τον θυμάμαι να προσπαθεί να με μιμηθεί καλώντας χορευτικές κινήσεις ή να προσπαθεί να μου μάθει κιθάρα.

Να γράφει μπροστά μου κομμάτια και να με "αναγκάζει" να τα ακούω.

Χαμογελάω στην ανάμνηση όλων αυτών των εικόνων που παίζουν ξανα και ξανα στο μυαλό μου.

Κάποιες εικόνες απο το ατύχημα έρχονται ή εκείνες απο τα περιοδικά έδειχναν τον Harry με την Kendall αγκαλιά σε εκεινο το σκάφος και απότομα ανοίγω τα ματια μου.

Ο καιρός πέρασε και ο πόνος έφυγε, οχι τελείως αλλα έφυγε.

Τωρα βλέποντας τον χαρούμενο, χαμογελαστό τα ξεχνάω ολα.

Τον περίμενα λιγο πιο ενθουσιασμένο μα μπορεί να ειναι αγχωμένος ακόμα.

Η τελετή εχει φτάσει σχεδόν στο τελος της, σηκώνομαι αργά οσο πιο αργά μπορω απο την θέση μου και κατευθύνομαι προς την έξοδο της εκκλησίας.

Κοιταω για μια τελευταία φορά το νέο ζευγάρι και βγαίνω έξω.

Ειναι όμορφη ζευγάρι μπορω να πω, η κοπέλα του ειναι όμορφη, ψιλή, ξανθιά με γαλάζια ματια και όμορφα χαρακτηριστικά το ακριβώς αντίθετο απο εμένα.

Περπατάω στον δρόμο ως που κάποια στιγμή ακούω το ονομα μου απο μια γνώριμη φωνή είχα καιρο να την ακούσω.

"Emily" φωνάζει ξανα και γυρνάω, νιώθω την καρδιά μου να φευγει απο την θέση της.

Γυρνάω πισω και αντικρίζω τα καταπράσινα ματια του.

"Harry" του λέω χαμογελώντας

Heyyy καβούρια 🦀 δεν μπορω να το πιστέψω θα το μόνο ακόμη μια φορά.. προτελευταίο κεφάλαιο 😔😔 και οχι και τοσο χαρούμενο για μένα τουλάχιστον..

Εαν θέλετε να ανεβάσω και το τελευταίο κεφάλαιο σήμερα δεν έχετε παρά να σχολιάσετε οτι το θέλετε

-Η καβουρομαμα σας😘