Dancing under the stars H.S.

ΕΊΚΟΣΙ

Ο κόσμος στον δρόμο με κοιτάει περίεργα δεν ξέρω εάν φταίει η ροζ βαλίτσα με τους μονόκερους ή το ότι περπατάω και μιλάω μόνη μου στους δρόμους.

Κουραστικά να περπατάω και να σέρνω την βαλίτσα μου. Δεν μπορούσα να καλέσω ούτε ταξί ούτε να πάρω τηλέφωνο την οικογένεια μου επειδή έσπασα το κινητό. Μπράβο Emily για ακόμη μια φορά έκανες το σωστό.

Το αυτοκίνητο της μαμάς μου ειναι αυτό;; Ναι ναι αυτό ειναι!! Σώθηκα!!

Κατεβάζει το τζαμί και με ρωτάει απορημένη" Emily;; Τι κανεις εδω;; Γιατί κλαις;;"

"Να μπω μέσα;;" Λέω εξαντλημένη

"Ναι παιδι μου έλα" μου λέει και παίρνει την βαλίτσα απο τα χέρια μου και την τοποθετεί στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου.

Σε ολόκληρη την διαδρομή μέχρι το σπιτι εχω πει στην μαμά μου ολόκληρη την ιστορία με τον Harry. Όσα δεν ήξερε δηλαδή γιατί τα υπόλοιπα τα είχε δει στην τηλεόραση.

Φτάνουμε στο σπιτι και ακούγεται πολύ δυνατά ένα απο τα τραγούδια τους.

"Nicole" φωνάζω και χαμηλώνει ελάχιστα την μουσική. "Αυτη η μουσική να κλείσει και ο δίσκος να καταστραφεί αυτη την στιγμή" φωνάζω και η μαμά μου κλείνει το ραδιόφωνο.

"Λυπάμαι πραγματικά" λέει και με αγκαλιάζει.

"Εσύ φταις που μου είχες πει ότι ειναι ο πιο καλός άνθρωπος και αγαπάει τις γάτες το μόνο που μπορεί να ειναι, ειναι ο womanizer που όλοι λενε"

"Δεν ειναι ετσι κάτι θα συνέβη" λέει και επεμβαίνει και η μαμά μου. "Ναι Emily"

"Σταματά εσύ είσαι Harry girl" της φωνάζω

"Μην μου φωνάζεις εμένα ακόμα δεν έρθεις"

"Συγνώμη" λέω και χαμηλώνοντας το βλέμμα μου.

"Μην αγγίξεις τον Liam μου σε προειδοποιώ" μου λέει η Nicole και όλοι γελάμε

"Ο μπαμπάς που ειναι;;" Ρωτάω απορημένη

"Σε επαγγελματικό ταξίδι γλυκιά μου" απαντάει η μαμά μου και πάει στην κουζίνα

"Που;;"

"Στην Ελλάδα σε ένα νησί νομίζω" μου απαντάει η Nicole. "Πότε πρέπει να ξανά γυρίσεις;;"

"Δεν θα γυρίσω" απαντάω απότομα

"Τι; Δεν γίνεται αυτό, σε χρειάζονται"

"Οχι σκάσε" λέω και της πετάω ενα μαξιλάρι

"Ποτέ θα έπρεπε κανονικά;;"

"Σε δυο-τρεις μέρες Manchester"

"Τι;; Εδω;;" Τσιρίζει

"Ναι να πας εάν θες εγω δεν ξανά πάω, φέρε μου τώρα το computer σου να τσεκάρω τα Mail μου."

"Έχεις κινητό" προσπαθεί να πει αλλα την διακόπτω "δεν εχω το έσπασα"

Το πρώτο μου email ειναι απο το management: Μάθαμε για την αναστάτωση που προκλήθηκε μετά το ραντεβού του Harry δεν ειναι ανάγκη να συνεχίσεις μαζί τους στις συναυλίες πια είναι δίκη σου επιλογή μέχρι την συναυλία στο Manchester πρέπει να έχεις αποφασίσει και να μας ενημερώσεις επίσης θα θέλαμε το καινούργιο σου τηλέφωνο.

Εγω: Θα το σκεφτώ δεν εχω ακόμα κάποιο τηλέφωνο πάντως θέλω να ηρεμήσω
Management: Εάν γυρίσεις πρέπει να ξέρεις πως θα υπάρχουν σοβαρές αλλαγές.
Εγω: θα τα συζητήσουμε αυτά εάν και μόνο γυρίσω πίσω.

[...]

Έχουν περασει τρεις μέρες και όλας τοσο γρήγορα με την ίδια βαρετή ρουτίνα είμαι ξαπλωμένη σε έναν καναπέ με τις χνουδωτες πιτζάμες, τις χνουδωτες παντόφλες μου με μια χοντρή κουβέρτα βλέποντας ολα τα επεισόδια απο το φιλαράκια το ένα μετά το άλλο.

Σήμερα ειναι η συναυλία και η Nicole όπως πάντα έχει συνδέσει τον υπολογιστή με την τηλεόραση και περιμένει κολλημένη μπροστά της.

Σε 3,2,1 άρχισε. Ακούω την φωνή του να καλωσορίζει και λυγίζω τα πρώτα δάκρυα φεύγουν. Η κάμερα κανει ένα κοντινό πανω του και ειναι σαν να με κοιτάει μέσα στα ματια, Θεέ μου σε παρακαλώ σταματά το.

Σε ένα απο τα τραγούδια τους το αγαπημένο μου το βλέπω στα ματια του ξεφεύγει ένα δάκρυ.

Δεν αντέχω άλλο παίρνω την κουβέρτα μου ανεβαίνω πανω στο δωμάτιο μου ξαπλώνω στο κρεβατι μουκαι ξεσπαω σε κλάματα, πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλο νερό μέσα μου έχει φύγει όλο με τοσο κλάμα.

Καβουρια μου 🦀 να το κεφάλαιο πιο μεγάλο και ναι αυτο vote and comment όπως πάντα τα λεμε στο επόμενο εαν ξανα ανεβάσω σήμερα 😂🐨🐨🐨🐨🐨