Αργότερα βρισκόμασταν όλοι έξω από το χιονοδρομικό κέντρο. Υπήρχε πολύς κόσμος από διάφορα μέρη του κόσμου.
"Παιδιά εγώ τι θα κάνω;" ρωτάω τους φίλους μου συνοφρυωμενη. Δεν έχω κάνει ποτέ μου σκι και το βρίσκω αρκετά τρομακτικό. Και αν πέσω και κατρακυλησω στην πλαγιά; Αν χτυπήσω;
"Θα ζητήσεις την βοήθεια από κάποιον που δουλεύει εδώ" αποκρίνεται η Τιφανι και κοιτάζει γύρω της τον χώρο για να εντοπίσει τον ειδικό. Φοράει άσπρο σκουφάκι και καθώς παρατηρώ τα κοντά κόκκινα μαλλιά της και τα μεγάλα πράσινα μάτια της να σπάνε την μονοτονία της λευκής ενδυμασίας της και του άσπρου προσώπου της δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι είναι από τις πιο όμορφες κοπέλες που έχω συναντήσει.
"Α να τος! Πηγαινε" με σπρώχνει προς το μέρος ενός 25χρόνου περίπου νεαρού. Είναι ψηλός, γεροδεμένος με ξανθά μαλλιά και γκρι μάτια.
"Εχμ γειαα" τον πλησιάζω διστακτικά και καθώς με βλέπει χαμογελάει πλατιά.
"Γεια" μου γνέφει.
Είναι αρκετά όμορφος αν και δεν συνάδει με τις προτιμήσεις μου σε ένα αγόρι. Πάντα επιλέγω τους μελαχρινους και αυτός απέχει πολύ από αυτό.
"Ξέρεις δεν έχω ξανακάνει σκι και-"
"Και θα ήθελες την βοήθεια μου" κλείνει την πρόταση μου.
"Χαχ ναι αν είναι ευκολο" χαζογελαω αμήχανα. Έχει κατι πάνω του που με κάνει να νιώθω παράξενα.
"Καλοσύνη μου" υποκλίνεται ιπποτικα και αφού βάζει τα σκι του βγαίνουμε στην πίστα. Το βλέμμα μου πέφτει στα παιδιά που έχουν ήδη κατέβει το βουνό. Είναι και ο Άλεξ εκεί, γελάει με κάτι που του λέει ο Κρίστιαν. Ξεροκαταπινω και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να με κρατάει από το χέρι και να με βοηθάει να κατέβω μαζί του την πλαγιά.
"Πως σε λένε;" με βγάζει από τις σκέψεις μου ο νεαρός.
"Νίνα, εσενα;" βάζω τα γάντια μου.
"Μάικλ"
"Χάρηκα Μάικλ" δαγκώνω το κάτω χείλος μου.
"Η χαρά είναι όλη δική μου, Νίνα. Ετοιμη;" με ρωτάει κι εγώ κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.
Αφού μου δείχνει πως πρέπει να στηρίζω το σώμα μου κατάφερα να κινηθώ για μερικά μέτρα.
"Δεν είναι δύσκολο έτσι; Έλα να κατέβουμε τον λόφο τωρα" με ωθεί προς τα μπροστά κι εγώ αφήνω μια μικρή κραυγή καθώς το χιόνι επιταχύνει την κάθοδο μου.
