Την επόμενη μέρα όλοι μαζί πήγαμε στη χειμερινή χώρα των θαυμάτων, ένα μέρος όπου ελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
Όταν ξύπνησα ο Νίκος κοιμόταν στον καναπέ του, όχι μαζί μου. Δεν είπαμε τίποτα για αυτό, κάναμε σαν να μην συνέβη ποτέ. Και καλύτερα να το διαγράψω από το μυαλό μου γιατί δε θα με βοηθήσει πουθενά. Και δε θέλω ο Άλεξ να αντιληφθεί κάτι παράξενο στην συμπεριφορά μου.
Έρχομαι πρώτη φορά εδώ και έτσι τόσο εγω όσο και οι φίλοι μου από την Ελλάδα μένουμε έκπληκτοι.
"Ουαου" αναφωνεί η Κατερίνα κοιτάζοντας γύρω της.
"Πάμε στον τροχό!" Χοροπηδάει η Στέλλα και αρπάζει τον Μάριο από τον χέρι.
"Εγώ θέλω να ανέβω στο βασίλειο του πάγου" λέει η Άρτεμις και δείχνει μια πίστα πάγου όπου σου δίνει την ευκαιρία να κάτσεις σε μια καρέκλα και να γυρνάς γύρω γύρω διαρκώς. Υπάρχει ονομασία για αυτό αλλά μου διαφεύγει.
Αφού περισσότεροι φεύγουν, μένω εγώ με τον Άλεξ, τον Καμ και τον Νίκο.
"Πάμε να δοκιμάσουμε τα γλυκά;" προτείνει ο Καμ ενθουσιασμένος.
"Ζωο" μουρμουρίζει ο Άλεξ καθώς βάζει ένα τσιγάρο στο στόμα του.
"Αλεξ" Τον κοιτάζω έντονα αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο μου.
"Μα δες πως κανει!" Ανοίγει διάπλατα τα χέρια του παίζοντας αγανακτισμένος.
"Θέλω κι εγώ γλυκά" δηλώνω με νάζι και τον βλέπω να μαλακώνει και να παίρνει μια γλυκιά έκφραση.
"Στην πραγματικότητα απλά θέλεις να μου πας κόντρα αλλά τέλος πάντων" ξεφυσαει χαμογελαστός και έπειτα πηγαίνουμε στη καφετέρια.
"Θα ήθελα ένα προφιτερολ, μια βαφλα με μπισκότο και ένα μιλφειγ με κεράσι" λέει ο Καμ στον σερβιτόρο.
Τέσσερα ζευγάρια μάτια τον κοιτάνε ορθάνοιχτα.
"Θα τα φας όλα αυτά;" τον ρωτάει απηυδισμενος ο Νίκος.
"Φυσικά δικέ μου" αποκρίνεται ο Καμ λες και είναι το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο.
"Ας είναι. Εγώ θέλω μια βαφλα με μπισκότο και μια μπάλα παγωτού βανίλιας" παραγγέλνω και έπειτα ο σερβιτόρος φεύγει.
"Δε θέλετε τίποτα;" απορώ κοιτάζοντας τον Νίκο και τον Άλεξ.
"Μπα" λένε με μια φωνή.
"Πιάσε κόκκινο, θα σφαχτουμε" τον πειράζει ο Νίκος και σκέφτομαι πως τα λόγια του ακούστηκαν σαν απειλή.
