Την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί στον Βόλο αυθημερόν. Πήγαμε για ψώνια, ήπιαμε καφέ και στο τέλος καθισαμε στην παραλία, αφήνοντας τον ήχο του κύματος που σκάει στην αμμουδιά να μας χαλαρώσει και να μας ταξιδεψει. Ποσο μου έλειψε η θάλασσα, ο ήλιος της Ελλάδας. Ακόμα και ο ήλιος στην Αγγλία φαντάζει ξεθωριασμενος, ταλαιπωρημένος από τις συνεχεις κακοκαιρίες.
Ενω εδώ ορθώνεται γεμάτος ζωντάνια, λάμπει χαρούμενος πανω απο τα κεφάλια μου μεταδίδοντας την χαρά αυτή και στους ανθρώπους.
"Πως πάει με τον Αλεξ;" με ρωτάει ο Νίκος ανάλαφρα. Ξεροκαταπινω και αμφιταλαντεύομαι για το αν πρέπει να του απαντήσω.
"Μια χαρά" αποκρίνομαι και τον κοιτάζω βαθιά στα ματια.
"Χαίρομαι για σένα, Νίνα" ψελλιζει και περνάει το χερι του μέσα απο τα μαλλια του.
"Εσύ γνώρισες κάποια;" λέω διστακτικά κι εκείνος ανακαθεται.
"Υπάρχει κάποια.. αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει μαζί της" ανασηκωνει τους ώμους του και σκαλίζει με τον δείκτη την άμμο.
"Γιατί έτσι;" σμιγω τα φρύδια μου.
Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να νιώθω κάπως επειδή βρήκε αλλη. Όλως παραδόξως χαίρομαι για εκείνον που προχώρησε την ζωή του. Η προσκόλληση του στο παρελθον εφθειρε την ψυχή του.
"Ε αστο.." γελάει ήσυχα και σκύβει το κεφάλι αλλά εγώ τον πιάνω απο το σαγόνι και τον στρέφω προς το μέρος μου.
"Νίκο σε μένα μιλάς" τον κοιταω με νόημα.
Ξεφυσαει.
"Δεν είναι σαν εσένα, Νίνα. Καμια δε θα είναι σαν εσένα" αναστεναζει θλιμμένος και δεν μπορω παρα να νιωσω ενα τσιμπημα στην καρδιά μου.
"Πάμε μια βόλτα", τον σκουνταω, βγαζω τα παπουτσια μου και σηκωνομαι όρθια. Με ακολουθεί παράλληλα της ακτής, με το δροσερό νερό της θάλασσας να καλυπτει τα γυμνά πόδια μας. Η αίσθηση αυτή νιώθω να με αναζωογονεί.
"Μαρεσει τόσο πολύ αυτό" μουρμουριζω και κλείνω τα ματια μου, απολαμβάνοντας την στιγμή.
Δεν παίρνω απάντηση απο τον Νίκο.
Δαγκωνω το κάτω χείλος μου, μια συνήθεια που επιτέλους πρέπει να κόψω.
"Για πες μου λοιπον για αυτήν.. τι σου αρέσει πανω της;" ζητάω να μάθω.
"Εχμμ.. εχει πολύ χιούμορ. Είναι όμορφη και έξυπνη, με μεγάλους στόχους. Έχουμε ίδιο γούστο στην μουσική, κοινα ενδιαφέροντα.." δηλώνει με ματια προσηλωμένα κάπου πολύ μακρυά.
