25

413 74 26
                                    

Στο τελεφερίκ το επόμενο πρωί ήμουν κομμάτια. Τα μάτια μου πονούσαν, το κεφάλι μου ένιωθε βαρύ και τα πόδια μου είχαν πριστει. Φλερταρα άσχημα με την ιδέα να πηδήξω από το κάθισμα που βρισκόμουν και να τρέξω για την ζωή μου πίσω στο σαλέ.

Δεν χρειαζοταν να έχω μαθηματικές γνώσεις για να καταλάβω πως οι πιθανότητες να πεθάνω υπερισχύαν απο τις πιθανότητες να ζήσω. Οπότε απλά θα έπρεπε να το υποστώ.

Δεν μετανιώνω βέβαια. Πέρασα υπέροχα χθες, από την πρωτοχρονιά είχαν να διασκεδάσω τόσο. Ούτε τότε δηλαδή με όσα είχαν γίνει.

Ξαφνικά το τελεφερίκ σταματάει να λειτουργεί και όλες οι θέσεις παγώνουν.

"Τι σκατα;" φωνάζει κάποιος λίγο πιο πίσω μου.

"Αχ κάτσε λίγο να ξαπλώσω λίγο έτσι αχ ναι ετσι μην κουνιεσαι" ψελλίζει νυσταγμένα η Τιφανι και ακουμπάει το κεφάλι της στον ώμο μου.

"Γιατί σταμάτησε;" ρωτάει η Κίρα ελαφρώς πανικόβλητη.

"Τεχνικό πρόβλημα, θα ξεκινήσει παλι" αποκρίνομαι ψύχραιμα.

"Τελεια" γρυλιζει και ακουμπάει τα δάχτυλα της στην ράχη της μύτης της.

Μετά από λίγες στιγμές αρχίσαμε πάλι να κινούμαστε και ελευθέρωσα την ανάσα μου που δεν ήξερα ότι κρατούσα τόση ώρα.

Στραφηκα προς τα χιονισμένα δέντρα στα αριστερά μας και άφησα το μυαλό μου να ταξιδέψει. Τι θα γίνει αραγε όταν γυρίσουμε; Θα συνεχίσω να ζω προσποιουμενη πως δε θέλω τον Άλεξ; Θα συνεχίσω να ζω τον έρωτα μου στα κρυφά;

Πρέπει σύντομα να το ξεκαθαρίσω αυτό με τον Άλεξ.

Αφού κατεβήκαμε διανύσαμε την πλαγιά και πήγαμε κατευθείαν να αλλάξουμε, μη θέλοντας να μείνουμε στιγμή παραπάνω.

Αφήσαμε τα σκι μας και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο.

"Φεύγεις κιόλας;" ακούω μια φωνή και γυρνάω να αντικρύσω τον Μάικλ. Έχω να τον συναντήσω απο προχθές που τον παράτησα με την Νάνσυ. Ούτε που ξέρω πως τα πήγανε οι δύο τους.

"Ήταν μεγάλη νύχτα και χρειάζομαι ξεκουραση" ανασηκωνω τους ώμους μου και τον βλέπω να χαμογελάει λοξά.

"Ναι κάτι αντιληφθηκα" μου κλείνει το ματι.

"Εμ..τι;" τραυλιζω σαστισμένη.

"Ήρθες έξω από το δωμάτιο μου και ξύπνησα για να σε βρω σωριασμενη στο πάτωμα με τα εσώρουχα σου να επαναλαμβάνεις το όνομα του Άλεξ" ανασηκωνει τους ώμους του. Τα μάτια του λάμπουν παιχνιδιάρικα και φαίνεται πως καταβάλει προσπάθεια να μην βάλει τα γέλια.

- Αway.Where stories live. Discover now