•Δυο μηνες αργότερα•
Το ταξίδι με το αεροπλάνο είναι ήσυχο. Βάζω στα ακουστικά μου τέρμα τον the weeknd και κλείνω τα ματια μου αφήνοντας τον κάθε χτύπο του τραγουδιού να με παρασύρει.
Η επιστροφή στην Ελλάδα για την Μεγάλη Εβδομάδα φουντώνει πολλές αναμνήσεις βαθιά κρυμμένες στα άδυτα της ψυχής μου. Εν μέρει χαίρομαι και ανυπομονω να γυρίσω στην πατρίδα μου αλλά απο την άλλη φοβάμαι πως θα νιώσω εκείνη τη θλίψη που είχα αισθανθεί τον Αύγουστο του 2016, οταν εφευγα απο εκεινη.
Ξυπνανε συναισθήματα που νομιζα οτι είχα ξεχάσει. Άραγε θα έχει αλλάξει το μέρος εκεί; Θα έχουν καταλάβει την απουσία μου;
Στριφογυριζω τα ματια μου απο τις μελοδραματικες εικόνες που δημιουργώ με την φαντασία μου.
Εικόνες να τρέχουν όλοι στην πλατεια και να με αγκαλιάζουν, να με ρωτάνε πως είναι εκεί στα ξένα κι εγώ να τους λέω οτι σαν την Ελλάδα πουθενά. Και να κλαίνε από συγκίνηση που με ξανά βλέπουν έπειτα απο εννιά μήνες και να μου ζητάνε να τους πω λεπτομέρειες για το Λονδίνο. Ακόμα και άτομα που δεν συναναστρεφομουν θα με πλησιάσουν να μου προτείνουν να βγούμε για καφέ ώστε να συζητήσουμε για τη νέα μου ζωή.
Γελαω με τα σενάρια που φτιάχνω και ακουμπαω το κεφάλι μου στο παραθυρο.
Η ζωή μου είναι καλύτερη απο ποτε. Δεν έγινε ουτε στιγμή αναφορά στον Αρχηγό, στα ναρκωτικά ή στα παιδιά που χάθηκαν.
Δεν έμαθα καν αν χάθηκαν.
Δεν ξέρω τι έγινε, ποια ηταν η μοίρα τους. Πάντως στιγμή δεν μας ενόχλησαν.
Και με τον Αλεξ είμαστε ευτυχισμένοι, όλοι στην παρέα έχουν όλα όσα θέλουν απο τη ζωή. Και ευχαριστώ τον Θεό γι αυτό.
Ώρες αργότερα όταν εφτασα πίσω στην Καρδίτσα έβαλα τα κλάματα. Είναι το σπίτι μου, είναι το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα, είναι η πατριδα μου, είναι εγώ.
Πήγαμε να μείνουμε στην γιαγιά μου καθώς το σπίτι μας το είχαμε πουλησει, κάτι που έμεινε χαραγμένο στα βάθη της καρδιάς μου.
"Αγάπες μου!"φωνάζει η γιαγιά με δάκρυα στα ματια καθώς μας βλέπει και τους τέσσερις, την οικογένεια της.
"Μητέρα" αναφωνεί η μαμά μου κατά τρέχει στην αγκαλιά της συνοδευόμενη απο τον μπαμπά.
Έπειτα εγώ με τον Πέτρο την σφιγγουμε στην αγκαλιά μας και την φιλαμε παντού, φοβισμένοι πως είναι ενα ψέμα και θα εξαφανιστεί απο στιγμή σε στιγμή.
