"Λοιπόν διαλέξτε. Το ημερολόγιο ή το πιο κοντά;" μας ρωτάει η Ροουζ.
Έχει περάσει μια βδομάδα τιμωρίας. Τον Άλεξ δεν τον έχω δει καθόλου, γεγονός πολύ παράξενο. Αισθάνομαι πως με αποφεύγει από τότε που τσακωθηκαμε πίσω από το σχολείο. Αν είμαι σωστή τότε δεν έχει υπάρξει πιο ανώριμη συμπεριφορά. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε γι'αυτό ή να το ξεπεράσουμε ήρεμα και δημοκρατικά. Αλλά βέβαια, ο Άλεξ προτίμησε να φύγει.
Βρίσκομαι στο σπίτι μου μαζί με την Ροουζ και τις φιλες της· την Σιντνευ και τη Νάνσυ. Ήρθαμε να δούμε ταινία μιας και οι δικοί μου με έχουν ακόμη κλεισμένη μέσα. Έχουμε παραγγείλει δύο πίτσες, οι οποίες είναι ανοιχτές στο τραπεζάκι μπροστά μας. Οι δικοί μου με τον Πέτρο βγήκαν έξω για φαγητό έτσι είμαστε μόνες μας.
"Το ημερολόγιο εννοείται!" Αναφωνεί η Νάνσυ. Ομολογώ πως αυτήν τη κοπέλα την ξέρω από κάπου. Το πρόσωπο της μου φαίνεται πολύ οικειο αλλά αδυνατώ να συνδέσω από που την έχω γνωρίσει. Έχει κόκκινα σγουρά μαλλιά που τονίζουν το λευκό πρόσωπο της κάνοντας την να δείχνει εξοτική.
"Θα χρειαστούμε χαρτομάντιλα" γελαει η Σιντνευ. Είναι υπερβολικά συμπαθητικές και αστείες, απορώ γιατί τα κορίτσια μου είπαν να μην μπλέξω μαζί τους.
Βάζουμε την ταινία αλλά σταματάμε να παρακολουθούμε μετά από μισή ώρα. Αρχίζουμε να συζητάμε για το αγόρι της Νάνσυς δίχως να καταλάβω πως και γιατί.
"Κορίτσια είναι πολύ γλυκός μαζί μου όταν θελει" χαμογελάει και στηρίζει το κεφάλι της πάνω στην παλάμη της.
"Όταν θέλει;" γελαω και σμιγω τα φρύδια μου.
"Συνήθως είναι πιο.. πως να το πω.. άγριος" λέει κλείνοντας παιχνιδιάρικα το μάτι της.
Η Σιντνευ παίρνει ένα κομμάτι πίτσα και δαγκώνει μια μικρη μπουκιά.
"Εμένα πάλι δεν με έχει κοιτάξει ούτε αρσενική κατσαρίδα" μουρμουρίζει καθώς τρώει και εμείς γελάμε.
"Εσύ Νίνα;" με ρωτάει η Ροουζ με ενδιαφέρον.
"Ήταν κάποιος στην Ελλάδα που τα είχαμε τρία χρόνια άλλα μόλις έφυγα πήγε με αλλη" ψιθυρίζω και πιπιλαω το κάτω χείλος μου.
"Τι μαλακας!" Η Νάνσυ μένει με ανοιχτό το στόμα. Επιλέγω να μην αναφέρω τον Άλεξ γιατί ουσιαστικά δεν έχει υπάρξει τίποτα σπουδαιο ανάμεσα μας.
"Όλοι ίδιοι ειναι" γκρινιάζει η Ροουζ και ανακαθεται στον καναπέ.
"Όχι και όλοι. Ο Άλεξ μου είναι διαφορετικός" χαμογελάει η Νάνσυ και γω παραλίγο να πνιγώ με το σάλιο μου.
