Tranen van spijt

13

Nadat ik me had omgekleed en wat had gegeten. Nam ik Milo op en reed met hem naar de creche. Zoals altijd kwam ik te laat de klas binnen, maar dit keer hing er een andere sfeer. Niemand was aan het opletten en zat onderling te praten. Ik ging naar de meneer verschootte en gaf mijn telaat briefje af.

-        Heb je een idee waar maarten is ?

-        Neen… sinds wanneer is hij weg.

-        Gistere ochtend hij zei dat hij naar jou ging maar hij is niet meer terug gekomen, misschien is hij naar Tom gegaan of een van zijn andere vrienden. Ik maak me alleen zorgen omdat hij niet op school is.

-        Neen ik weet niet waar hij uithangt. We hebben ruzie gehad en toen heb ik hem niet meer gezien. Als ik iets van hem hoor laat ik het je wel weten.

-        Oke, super. We zijn aan het werken aan het project van relaties maar aangezien dat Maarten er niet is zal je het in je eentje moeten doen vandaag. Als je iets niet weet dan kom je het maar vragen.

Ik knikte en liep naar de lege bank vooraan. Nu maakte ik me wel degelijk zorgen om Maarten. Hij was niet eens meer naar huis gekomen of had zijn ouders niets laten weten. Ik moest Tom sewes spreken.Ik werkte dan ook maar in mijn eentje aan het project. Het was niet echt moeilijk om de teksten te verzinnen als je ruzie had met iemand waar je van hield. Ik hoopte alleen dat Maarten weer kwam opdagen wanneer we dat moesten doen. Ik vreesde er namelijk voor aangezien dit al maandag was en we nu vrijdag waren. De bel maakte een eind aan mijn gedachte en gaf mijn tekst aan bert af. Zo kon hij misschien dit toch nog aan Maarten afleveren.

De rest van de dag ging ik op zoek naar tom maar nergens was hij te bespeuren. Ik hoopte dat dit betekende dat Maarten bij hem zat natuurlijk. De uren gingen voorbij en de bel ging voor de laatste keer die dag. Ik fietste weer naar creche en naar huis. Het was een gewoonte maar deze keer was het anders. Alles moest sneller gaan. Ik moest me klaarmaken voor het feest en ik kon niet aankomen in een spijkerbroek. Ik deed mijn haar in een vluchtige staart boven op mijn hoofd, dat moest maar later en trok mijn kleedje aan. Het was een rode zijde stof met korte mouwtjes en een rok tot het midden van mijn dijbenen. Ik deed wat make-up op en was juist bezig met mijn haren toen de bel ging. Met de borstel nog in mijn hand deed ik de deur open. Voor me stond Ben met een vrouw en een kleiner kindje op een de arm. Ik liet hen glimlachend binnen en bood hen wat te drinken aan wat ze weigerde.

-        Zal ik je haar doen ?

-        Zou je dat willen? Ik weet echt niet wat ik er mee moet aanvangen.

-        Tuurlijk kom maar zitten.

Ik zetten me voor de vrouw neer die Ellen bleek te zijn. Niet veel later was ze klaar en liep ik naar de spiegel. Mijn haar was los buiten het bovenste deel dat was opgestoken en vormde samen een soort bloem. Ik vond het prachtig. Ik zwaaide Milo uit en trok mijn schoenen aan. Het was niet zo ver gaan dus ik besloot maar te voet te gaan.

Voor de deur haalde ik nog eens diep adem. Ik vroeg me af of ik wel er wel goed aan deed om te komen, maar Eva had me uitgenodigd. Op hoop van zegen belde ik aan, ik hoorde de luide muziek achter de deur vandaan komen. Stiekem hoopte ik dat niemand de deurbel hoorde ,maar juist op het moment dat ik me wou omdraaien verscheen een blonde jongen aan de deur. Ik vermoed dat het eva’s broer was, aangezien ze net dezelfde ogen hadden. Ik kon niet zeggen dat hij lelijk was, zeker niet. Maar niemand kon op tegen Maarten. Ik wist niet hoe ik hier over moest geraken.

-        Jij moet Nele zijn!

-        Dat ben ik !

-        Kom binnen, Eva had verteld dat je kwam.

Ik liep zenuwachtig achter hem aan, maar probeerde dit te verbergen door een glimlach. In de woonkamer stonden een 30 tal mensen. Het was een groot huis, maar ik had niet echt anders verwacht.

-        Heey Nele! Leuk dat je er ook bent!

Tom kwam naar me toe gelopen en gaf me een knuffel.

-        Heey Tom, ik wist niet dat je er ook zou zijn! Maar dat is heel leuk want dan ken ik hier tenminste iemand.

-        Ik zou komen met Maarten maar hij is hier niet te zien dus ik verwacht hem eigenlijk niet meer. Heey heb je Arne al ontmoet?

-        Neen! Is hij hier?

-        Jep, kom maar mee

Tom trok me met mijn arm mee naar een jongen die aan het drinken stond. Meteen toen de jongen zich omdraaide en ons zag staan verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht.

-        Arne, dit is Nele. Nele, dit is nou Arne.

-        Hallo Arne! Leuk je te ontmoeten, nu weet ik eindelijk met wie mijn beste vriend date en over wie hij geen seconde kan zwijgen.

-        Ik hoop dat hij enkel goede dingen over me heeft verteld.

-        Tuurlijk!

-        Sorry Nele, maar dit is een te goed liedje om voorbij te laten gaan! Mag ik Arne heel even van je stelen?

-        Hmm moet ik nog even over nadenken! Tuurlijk, jullie moesten al weg zijn.