İnzivaya çektim hislerimi alelacele...
Kayboldum karmaşık düşüncelerimin meçhulhikâyesinde.
Yorulmak bilmeden savaştım karanlıklar ülkesinde.
Hissettirdim nefesimi her an düşmanımın ensesinde.
Savunma hattımı yarmak üzereyken karanlık, en zayıfdönemimde
Ben ve bedenim korkusuzca savaştık yüreğiminerdeminde.
Çok hasar bıraktı bu yıkım belleğimde...
Perde düştü hayatı tozpembe gördüğüm karagözlerime.
Yoğurdum acılarımı;
Ekmek niyetine ufaladım kahrımı nasırlı ellerimle...
Yenik düştü bedenim hüsranlarımın metcezrine
Bir tokat gibi vuruyor kıyılarına hüznümün herseferinde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoetryHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
