Soğuk boşluklarda öğrendim sensizlikle savaşmayı
Uçsuz bucaksız sokaklarda koşturdum bir çocuk gibipeşinden
Hiç olmamıştı bu kadar derinden...
Ben sana biterken, sen bende başlamayı aklınınucundan bile geçirmiyordun...
Sen bambaşka bir yere bakıyordun, ben gözlerinebakarken...
Sen ulaşacağın yüreğimi tutmuyordun
Ben sende ulaşılmaza kalkışırken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoésieHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
