Yine ben geldim ey yalnızlık!
Yanımda kederim ve sonsuz hüzünlerim.
Yer ayır bana sonsuz karanlıklara bürünmüşodalarında.
Sorma hâlimi ben beni bıraktığın gibiyim.
Yorgun bitap düşmüş bedenim, çok uzak bana artıksevinçlerim,
Elini uzat da yanına geleyim,
Ben sensiz bu yalan hayatta neyleyim.
Hiç kimseye sarılmadım böylesine,
Kucaklamadı hiçbir şey bırakmayacakmışçasına veyanımda olmadı sonsuz refakati ile
Ben geldim yine ben ey yalnızlık!
Sürükle yeniden sonsuz uçurumlarına,
Arşivinden bir hikâye kopar yalnızlıklarıma,
Bitmesin gözlerimi yummadan hayata,
Ben geldim yalnızlık el koy anılarıma.
Olmayan mutluluklarımı kat karanlıklarına,
Solmayan umut güllerimi kopar acımasızca,
Aş haddini ve kastet canıma.
Senden korkmuyorum elinden geleni ardına koyma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoésieHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
