Şehrin gürültüsüne karıştı sesin,
Hiç yabancılık çekmedim.
Otobüs geçerken sesleniyor muavin
Yalnızlıkta varsa inecek söylesin
Karanlık çöküyor,
Seni arıyorum kaosunda Saray Caddesi'nin
Seni tek bekleyen bendim,
Nefesimde ve yüreğimde eksikliğin.
Ben bu kenti sensiz de sevdim,
Seni dilendim,
Attıkları bozukluklar senin sesinle doldurdu,
Kan kustuğum mendilimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoesíaHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
