ateşe verdim senden artakalan hatıraları.
aramaktan vazgeçti gözlerim senli sabahları.
öyle bir roman yazdım ki kahramanlarının yok izahı...
çözdüm bir şairin titrek ellerindeki mizahı.
öyle bir koştum ki sensizliğe,
yalın ayaklarımda ihanet ve yaklaştıkça sana,
adımadım cinayet...
ruhum bile duymadı
ayağımdaki nasırlardan öteye gitmedi çektiğim eziyet.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoésieHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
