Aşk yağdığı vakit delicesine,
Sokağa ilk biz koşardık.
Cesurduk!
Ölümler biriktirip sevgi kumbaramıza atardık.
Gece yine çöktü bak,Gökyüzü katran karası.
Yalan sevgileri benzin döküp yak,
Kalmasın hiçbir sahteliğin hayatında hatırası.
Haykır şimdi kendine, kalk uykundan,
Her nefeste ölüme biziz yaklaşan.
Eğer şimdi değil de ölürken konuşursan,
Yaşanamamışları katletmiş olursun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoesíaHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
