Sen bir kar tanesi olup üzerime konduğun an,
Erime diye;
Vücudumu bir ceset soğukluğuna terk ettim.
Buğulanmasın diye gözlerin,
Küçük bir çocuğun masumluğunda,
Nefretin oluverdim, akmasın diye hüzün tanelerin
Susturdum yüreğimi, haykırışlarında boğuldum,
Senin için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Kuşatması
PoesíaHüzün apansız düşer yüreğimize, kuşatır bizi... Küçük saf bir çocuk gibi karşılarız onu ; kağıttan bir uçakmış gibi... Uçağın ucu metalleşip yüreğimize battığında, gözlerimizdeki perde kalkar ve hayatın illüzyondan ibaret olduğunu anlarız. Tam da...
