Een verlegen meisje. Een stoere jongen. En een familie. (Twilight fan-fic)

Wennen

Bella p.o.v.

Heel snel werd het weer als normaal.

Mijn tantes, mama, Heidi of Jane kozen mijn kleren uit.

Alec, Felix en Demitrie werden mijn grote broers. Ze leerde me spelletjes spelen van zestien jaar en ouder (Bella is 7). Papa kwam er nooit achter wat ik knap vond. Papa kon namelijk als hij je aanraakt al je gedachten lezen.

Papa vertelde mij dat hij mijn gedachten niet kon lezen en daar ben ik trots op.

Mijn tijd was verdeeld met school, gamen zoals mijn broers het noemen en in de leeszaal was ik altijd aan het lezen over vampiers. Ik wist al heel veel over papa's reizen en ik zou nooit stoppen met lezen want papa schreef altijd nieuwe. Ik had gelezen over Carlisle en vroeg aan papa waarom ze dat niet deden. Dierenbloed drinken. Papa zei dat ze er zwakker van worden.

Ik kon ook bloed ruiken maar het stinkt. Toen ik dat aan Felix en Alec vertelde begonnen ze te lachen.

Ik heb drie weken niks tegen hun gzegd terwijl ze bijna smeekte. Ik was bang dat ze me zouden uitlachen.

Papa heeft me beloofd dat als ik een vampier ben ik Carlisle mag gaan opzoeken en ik kon niet wachten.

Edward p.o.v.

Het was al bijna weer acht jaren dat ze hun moeder hebben gezien. We zochten rond met oude foto's van Bella in onze gedachten maar we hadden haar nog niet gevonden.

Iedereen keek naar mij toen ik binnenliep.

'En vroeg Carlisle?' om de een of andere reden kon ik voelen wat Bella soms voelde. Als de emotie sterk waren.

'Ze is enthousiast en ongeduldig.' zeg ik..

De eerste keer dat we het door hadden was toen ik opeens heel erg bang en verdrietig werd. Jasper keek me raar aan en toen de emoties zwakker werden werd ik weer normaal.

Ik kon alleen maar hopen dat ze veilig was.

Ik voelde daarna alleen nog maar blije emoties.

'Ik hoop dat we mam vinden.' zegt Nessie.

'Natuurlijk vinden we haar.' zegt Lucie vol vertrouwen.

EJ glimlacht om zijn mate.

Ik was zo blijdat hij goed terecht kwam. Ik weet zeker dat Nessie ook goed terecht komt.

Aro p.o.v.

Nadat Isabella drie was zijn er nooit meer ongelukken gebeurd we hielden Bella weg van de mensen door haar bezig te houden.

Ze leerde van de dames hoe ze zich moet gedragen, talen, piano. Alles wat ze moest weten.

Ik wist dat ik binnenkort met Isabella moest gaan praten over mates. Ik weet dat ze er opzich al veel over weet. Ze probeerde alle boeken in de bibliotheek te lezen voordat ze een vampier was volgensmij.

Als Isabella niet in haar kamer was of les had liep je naar de bibliotheek en vond je haar daar. Dan liep je naar mijn stoel toe en vond je haar daar. In haar eigen werels te lezen. Duizende boeken om haar heen.

Ik moest haar daar al vaak weg halen omdat ze daar in slaap was gevallen.

Ik was blij dat ze zo genoot van lezen hoewel ik het jammer vond dat ze zich zo opsloot.

Isabella was nu al een pracht kind en ik hoorde van wachters dat ze benieuwd werden hoe Isabella er later uit zou zien.

Ik dacht erover om Carlisle te bellen en Eleazer. Carlisle omdat mijn Isabella hem heel graag wil ontmoeten en Eleazer omdat ik nieuwsgierg ben wat voor gave mijn meisje heeft.

Waarom ik haar niet kan horen?

Esmé p.o.v.

Ik keek rond de stapel papieren en zag toen een brief van de Volturi.

Carlisle Cullen.

Ik liep naar Carlisle's studeerkamer toe en klopte op de deur.

'Binnen,' zei mijn mate.

Met een glimlach keek ik hem aan en legde de papieren op zijn bureau.

'Hee Esmé.' Carlisle staat op en geeft me een kus.

'Er is een brief van de volturie.' zeg ik zachtjes.

Carlisle fronst en maakt de brief open.

Zijn frons word nog dieper.

'Wat is er?' vroeg ik bezorgd.

'Aro zegt dat ze graag willen dat ik bij hun op bezoek kom. Maar alleen.' zegt hij. 'Er is iemand die me wil ontmoeten.'

Ik kijk hem bezorgd aan.

'Het komt wel goed ' hij geeft me een kus.