Een verlegen meisje. Een stoere jongen. En een familie. (Twilight fan-fic)

Gevonden

Bella p.o.v.

Ik lag nog in me bed te snikken toen de deur open ging. Ik keek op en papa liep binnen. HIj nam me in zijn armen terwijl ik door ging met snikken.

'St....Isabella. Het komt wel goed.' zegt hij.

'Nee papa...Ik denk dat..... hij mij...n ma...te.... Is. Hij lijkt op Eddie.' vertel ik papa.

Papa kijkt me verdrietig aan. 'Dat klopt meid.' zegt papa.

'Wat klopt.'

'Je bent zijn mate. Marcus zei het.'

Ik knik. 'HIj wil mij niet.' snik ik.

Papa kijkt me verbaasd aan. 'Waarom denk je dat. Wie zou mijn meid nou afwijzen.'

'Hij heeft al een vriendin.' snik ik. Dat blonde meisje herinnerend. 'Dat blonde meisje.'

'Dat was niet zijn mate, Isabella. Dat was Tanya Denali. Tanya denkt wel dat ze mates zijn maar Edward mag haar helemaal niet.' legt papa mij uit.

Ik knik maar. Kan dat waar zijn.

'Ga maar lekker slapen.' Ik knik en pap helpt me mijn jurk uit doen en in bed. Ik ga op zijn borst liggen en hij leest me net als vroeger voor totdat ik in slaap val.

Aro p.o.v.

Als Isabella slaapt sluit ik het boek en leg die op haar nachtkasje. Om een uur of één loopt Carlisle, Esmé, Edward, Alice, Jasper, Rosalie, Emmet, Sulpicia, Marcus en Caius binnen. Ze kijken naar ons. Edward loopt gelijk naar Isabella toe en pakt haar hand.

Isabella glimlacht.

Dan mompelt ze. 'Eddie.' ze giebelt en draaid haar hoofd om. 'Eddi...ward.' mompelt ze.

Edward glimlacht blij.

'Dus Bella kwam hier terecht.' zegt Emmet verbaasd. Alice knikt maar.

'Hoe oud is ze nu?' vroeg hij.

'Bijna zestien.' zeg ik.

Edward knikt. Hij kijkt blij.

'Ik krijg me zus terug.' zegt Alice blij.

Ik zucht maar knik. Mijn kleine meid zal snel weg zijn.

Edward kijkt me aan. 'Ik zal ervoor zorgen dat Bella je blijft bezoeken.' zegt Edward. 'En het duurt nog twee jaar voordat ze ons herinnert.' zegt hij.

Ik knik. Gelukkig maar.

'Hoe gaat het voor de rest met haar?' vroeg Carlisle.

'Goed voor de rest.' zeg ik. 'Ze klaagt eigenlijk nooit. Ze is ook nog niet ziek geworden.' zeg ik.

Carlisle glimlacht. 'Goed zo.'

Dan lopen de meeste de kamer weer uit. Edward blijft en kijkt me aan.

'Blijf maar.' zeg ik en ik ga van het bed af en doe de deur zachtjes dicht.

Edward p.o.v.

Ik ga naast Bella liggen en al snel ligt ze boven op me. Ik moet erom glimlachen. Ze mompelt mijn naam vaak en mate. Ik kan niet anders dan er blij om zijn. Ik ben zo blij om mijn mate terug bij me te hebben ook al weet zij nog niet precies hoe en wat. Ze zal het snel weten en tot dan kan ik proberen haar om mijn vingers te wikkelen net zoals ze mij om haar vingers heeft gewikkeld.

Als de Bellla wakekr begint te worden sluip ik met een zucht de kamer uit. Ik loop de woonkamer in van onze familie en onze kinderen kijken me aan.

'En?' vroegen ze.

Ik knik blij.

Ze springen op en knuffelen me. 'Nog twee jaar.' fluister ik in hun oor.