Een verlegen meisje. Een stoere jongen. En een familie. (Twilight fan-fic)

De waarheid

Bella p.o.v.

De huwelijksnacht was geweldig. Edward was geweldig. Langzaam werd ik wakker en ik werrd overspoelt door herinneringen. Herinneringen van Edward maar niet degene die ik herinner. Ik zie een tweede leven van mij voorbij flitsten.

"Bella,' mompelt Edward. Ik wring me van hem los en sta op. Ik ben nog naakt. Snel trek ik de deken van Edward af en wikkel die om me heen. Ik kan mijn ogen niet tegenhouden om hem te bekijken. Hij was zo prachtig.

FOCUS.

"Waarom?' vroeg ik tranen nu over mijn wangen stromen.

'Het spijt me. Het spijt me zo erg.' fluistert Edward. Tranen leken in zijn ogen te staan maar die zouden nooit vallen.

Ik ga op de grond zitten. Edward had spijt. Dat had hij mij zo vaak verteld maar ik wist niet waarom. Nu wel.

'Ik wil pap en mam blijven zien.' fluister ik. 'En ik wil mijn kinderen zien.'

Edward knikt en gaat voor me zitten. Langzaam pakt hij mijn handen vast waardoor de deken weer naar beneden valt. Ik bloos door mijn blote lichaam.

"Dat zal gebeuren. Bella geef me alsjeblieft een kans. Onze kinderen houden van ons. Ik wil dat we het nog een keer proberen. Ik... Ik hoop dat we het over kunnen doen.' Edward legt zijn hand op mijn buik en ik zucht. Dan knik ik.

(***Alice p.o.v.*****)

Ik spring op als het lange visioen eindelijk is afgelopen. Edward zit te huilen op de grond en Esmé probeert hem te troosten. Het was een week nadat we Bella verlieten. Ze moet net uitgevonden hebben dat ze zwanger was.

'Edward we moeten terug.' fluister ik.

Hij knikt nog steeds huilend.

'Wat zag je?' vroeg Jasper.

"Bella is zwanger.'

****Bella p.o.v. 3 jaar later ****

Edward kwam terug en ik overleefde de geboorte. Ik was nu wel een vampier maar Edward was er oké mee. EJ en Renesmee waren wonderlijke kinderen. EJ leek 5 en Renesmee 2(Doordat twee kinderen de ene sneller ander mindersnel). Ze waren onze wonders. ik zou niet weten wat er gebeurd zou zijn als Edward niet terug kwam na een week. Ik ben zo blij. Met de ring om mijn vinger liep ik naar het raam toe. Ik keek erdoor naar buiten en zag Renesmee met EJ en Edward tikkertje spelen. Hij was nog blijer dan met mij. Lachend en vrolijk. Ook EJ en Renesmee waren zo. EJ was ook al beschermend over Renesmee waarom ik nog meer van ze hield. Toen Emmet Renesmee liet huilen ging EJ tegen hem schreeuwen en schoppen en slaan. Natuurlijk had het geen effect maar het was om Renesmee te beschermen en dat verwarmde mijn bevroren hart.

Carlisle sloeg zijn armen om mij heen.

'Je hebt het geweldig gedaan meid.' fluisterde hij. 'Ik ben trots om je mijn schoondochter te noemen. Kijk wat je met Edward gedaan hebt.'

'Ik ben blij en trots om je mijn schoonvader te noemen.' zeg ik en we lachen. Carlisle was echt als een vader voor me net zoals de anderen een familie voor me waren.

Einde

))((((((((((((((*(*0000000000000000000000000000

Dus het was allemaal een visioen van Alice.....!

Dat had vast niemand verwacht

Dit is het einde.

Er komt geen vervolg.