Een verlegen meisje. Een stoere jongen. En een familie. (Twilight fan-fic)

Je wilt me.

Bella p.o.v.

Ik ben bezig met koken als ik de deur hoor dichtvallen. Ik kijk op om Edward te zien staan.

Wat doet hij hier? Vampiers eten niet.

Hij geeft me een glimlach en ik ga verder met het bereiden van mijn ontbijt.

'Isabella?' zegt hij langzaam. Ik kijk hem aan.

'Edward.'

'Wil je met me een wandeling maken door de tuinen. Nadat je gegeten hebt natuurlijk.' Ik knik. Hij geeft me een glimlach. 'Ik haal je op over een uur als dat oké is.'

'Dat is goed.'

Edward glimlacht breed.

'Oke. Ik zie je zo.'

En hij verlaat de keuken. Met een glimlach begin ik te eten. Was dit een date.

Wat betekende het.

Als ik me eten op heb ren ik naar me kamer en trek van alles uit de kast. Uiteindelijk besluit ik een lange donkerblauwe jurk aan te doen die van de vorige eeuw was. 1900. Het was een prachtige jurk. Hopelijk was mijn mate het daarmee eens.

Precies een uur later had ik de puntjes van mijn haar gekruld en een deel opgestoken. Edward klopte op mijn deur en ik deed open.

Hij bevroor en zijn ogen werden zwart. Toen leek hij zichzelf bij elkaar te rapen.

'Je ziet er prachtig uit Isabella.' zegt hij.

'Noem me maar Bella.' zeg ik.

'Bella.' Dan steekt hij zijn arm uit. Ik haak mijn arm er door heen en Edward begeleid me. Bij de trappen hou ik me jurk een beetje omhoog en dan komen we aan in de tuinen.

Het is veel mooier met Edward.

'Bella,' zegt hij en hij klinkt nerveus.

'Ja?' vroeg ik.

'Ik.... ik wil je vertellen... vragen of je... de schokken ook tussen ons voelt?' zei hij. Ik knikte. Ik voelde ze. het was een aanwijzing dat we mates waren.

'Weet je wat het betekend?' vroeg hij.

'Ik weet het niet zeker.' mompel ik.

'Het betekend dat we mates zijn.' zegt hij en hij laat me zitten op de rand van de fontein terwil hij zeil voor me gaat zitten op twee knieën.

'En ik wil je vragen of je mij wilt accepteren als je mate?' vroeg hij me.

Ik kon niets anders dan grijnzen.

Hij wou me. Anders zou hij het nooit vragen.

'Ja!' gil ik. 'Natuurlijk!'

Edward grijnst breder en gaat staan terwijl ik opspring. Hij pakt me vast en we draaien een rondje. HIj kijkt grijnzend op me neer. Ik kijk hem glimlachend aan. Dan buigt Edward zich naar me toe en geeft me een klein kusje, die maar twee seconde duurde, op mijn mond. Ik glimlach alleen maar breder.