You Got Me[ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΆ ΑΡΓΕΣ ΑΝΑΝΕΩΣΕΙΣ]

Κεφάλαιο 9

Την επόμενη μέρα αποφάσισα να την περάσω στον κοιτώνα μου,δεν είχα σκοπό να βγω καθόλου έξω. Μόλις ξύπνησα το πρωί έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και φόρεσα ένα μάυρο αθλητικό σορτσάκι και από πάνω ένα γκρί μπουστάκι και μια μαύρη ζακέτα, κάθησα στο κρεβάτι και άνοιξα το λάπτοπ. Έβλεπα διάφορες σειρές μέχρι που άρχισα να πεινάω και αφού η Εμ δεν σήκωνε το τηλέφωνο αποφάσισα να πάω μόνη μου να πάρω φαγητό. Έβαλα τα αθλητικά μου και κούμπωσα τη ζακέτα μου,πήρα τα κλειδιά μου και έφυγα με προορισμό την κοντινότερη πιτσαρία. Δεν πρόλαβα να βγω από τις εστίες και είδα μπροστά μου τον Τζέικ.
"Γεια σου όμορφη"είπε χαμογελαστός.
"Γεια"είπα χαμηλόφωνα αφού ντρεπόμουν για ό, τι έκανα την νύχτα του χορού.
"Νομίζω χρωστάς κάποιες εξηγήσεις"είπε και με πλησίασε.
"Το ξέρω,Τζέικ, ό, τι και να πεις έχεις δίκιο. Όμως δεν ηταν σωστό αυτό που έγινε μεταξύ μας"του εξήγησα.
"Μικρή,εμένα μου φάνηκε πολυ σωστό"απάντησε και μου έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλη.
"Τζέικ πρέπει να φύγω, λοιπάμε,δεν μπορώ να το κάνω αυτό"μόλις γύρισα να φύγω είδα τον Ντέιβ να παρακολουθεί όλο το σκηνικό.
Τα πόδια μου κόπηκαν και ξέχασα πως να αναπνέω. Ο Ντέιβ μας είδε, με είδε να φιλιέμαι με τον Τζέικ. Δεν το πιστεύω,τι θα κάνω τώρα;; Τον είδα να με κοιτάει με απογοήτευση στα μάτια του και γύρισε την πλάτη του να φύγει. Τρέχω να τον προλάβω.
"Ντέιβ! Ντέιβ σε παρακαλώ!!"φωνάζω ενω εκείνος συνεχίζει να προχωράει."Ντέιβ!"τον προλαβαίνω λίγο πριν φτάσει στη μηχανή του."Ντέιβ άσε με να σου εξηγήσω, εκείνος με φίλησε γιατί νόμιζε πως τον ήθελα"του είπα κοιτώντας τον στα μάτια. Δεν απάντησε,με κοιτούσε ψυχρά χωρίς να πει κουβέντα.
"Ντέιβ, σε παρακαλώ πες μου πως με πιστεύεις. Ντέιβ! Αλήθεια δεν φταίω εγώ, αυτός με φίλησε. Ντέιβ! Ντέιβ για το θεό μίλησε μου". Μου γύρισε ξανά την πλάτη και κατευθύνθηκε προς τη μηχανή του. "Ντέιβ,μη μου γυρνάς την πλάτη,σε παρακαλώ. Αν φύγεις τώρα μην ξανάρθεις ποτέ! Με ακούσεις; Ποτέ! Τέρμα οι συγχωρέσεις, τέρμα οι αγκαλιές και τα φιλά,τέρμα όλα. Αν φύγεις τώρα τελείωσαν όλα! Τελειώσαμε κι εμείς! Ντέιβ, σ'αγαπάω γαμώτο μη μου το κάνεις αυτό!"στα τελευταία μου λόγια σταμάτησε να περπατάει και γύρισε να με κοιτάξει. Έτρεξε γρήγορα και με πήρε στην αγκαλιά του ενω εγώ άφησα ελεύθερα τα δάκρυα που κρατούσα τόση ώρα. Με έσφιξε πάνω του και εγώ έκλαιγα ακόμα πιο πολύ. Μέσα στην αγκαλιά του ένιωθα υπέροχα, εκεί μόνο ήμουν ασφαλής.
"Μην το ξανά πεις αυτό μωρό μου,δεν τελειώσαμε,δεν θα τελειώσουμε ακόμα. Εμείς καρδιά μου τώρα αρχίσαμε!"μου είπε με βραχνή φωνή και με φίλησε στο μέτωπο ενώ μου χάιδευε τα μαλλιά. Αυτά τα λόγια με γαλήνεψαν και του μυαλό μου κόλλησε σε μια του φράση. 'Τώρα αρχίσαμε".