Siyah'ın Aşkı

&13 "Özel Gülüş"

Bölüm biraz gecikti kusura bakmayın. 😊 Okuduğunuz zaman oy vermeyi unutmayın.

Hızlı adımlarla yaklaşmaya başladım. Miray'ın bağırışları yaklaştıkça artıyodu.

"Sana defol git dedim anlamıyo musun?"

"Noluyo burda" dedim Kağana bakarak. Miray'ın eski sevgilisi Kağan...

"Sen karşımasan iyi edersin Ecrin" dedi kağan beni iterek.

Beni itmesi sinirlenmeme sebep olmuştu. Tehditkar sesimi kullanmaya başladım. "Bana dokunmaya kalkma sonunda neler olduğu gayet iyi biliyosun"

Bu bahsettiğim şey tamamen ayrı bi konu. Kağan bir ara bana sarmıştı hemde Miray'la çıktığı zamanlar. Beni sıkıştırmıştı bi yere ve küçük dokunuşlar yapmaya başlamıştı. En sonunda dayanamayıp burnunun ortasına bi yumruk atmıştım. O günden beri bana takılmaz.

Söylediğim şey üzerine Kağan bi süre bana iğneleyici bakışlarını attıktan sonra Miray'a döndü.

"Seninle görüşücez" diyip okuldan çıktı.

Miray saçını arkaya attıktan sonra "Furkan yetmedi bi de bu çıktı başıma." dedi.

Miray'ı sakinleştirmek için ona sarıldım. O da bana sımsıkı sarıldı.
Daha sonra Egemen gelince ben onları yalnız bırakıp bahçenin diğer tarafına gittim.

MİRAY'IN AĞZINDAN

"Nasılsın sevgilim"

Yanağıma bi öpücük kondurup elini belime doladı. Egemenin sorusuna cevap vermediğim  için bana bi bakış attı.

"İyim" 

Aslında iyi degildim ama ne kadar kötü olsamda bu yalanı söylemekten vazgeçmezdim. İyim...

"Bugün bi şeyler yapalım mı?"

Kafamı kaldırıp Egemen'e baktım. "Neden olmasın" dedim. Keyfim yerine gelmişti. Biz bahçede gülüşürken birden gözüm alev saçan gözlerle buluştu. Alev'di bu. Ne zamandır ortalarda yoktu. Ve ben şuan bana bakan gözlerden korkmuştum. Sevgilisini ondan aldığım için kızgındı. Gerçi ben almadım kendi gelmişti.

Kafamı tekrar yukarı doğru kaldırıp Egemen'e baktım. O bana bi şeyler anlatıyodu ama benim ilgim Alevdeydi. Sonunda anlattığı şeyi yarıda kesip "İyi misin?"diye soru sordu. Yine her zaman ki gibi "İyim"

"Hadi birşeyler yapacaktık geç olmadan yapalım" dedim aceleyle.

Egemen elimi tutup okul çıkışına doğru yürümeye başladık. Egemen hala Alevi farketmemişti. Çünkü Alev sadece benim görebileceğim bi yerdeydi.

Egemen'in arabasına binip bi lunaparka gittik. Ben istemiştim buraya gelmeyi. Eskiden yani babam ölmeden önce onula gelirdik.
Egemenin elini sıkıca kavradım.Eyer o olmasaydı...Devamını bile getiremiyorum."Egemen." Dedim.Bana döndü bana yukardan akıyordu  boyum kısa sayılmazdı 1,75 boyundaydım Egemen ise 1,90 daydı yani bana yukardan bakıyordu. Bu sinir bozucu olsa da çok tatlıydı.

"Çarpışan arabalara binelim mi ?"

"Çocuk musun ?"

"İyide buraya bir şeylere binmek için geldik ve ben çarpışan arabalara bineceğim." Yavaşça gülümsedi. Elimden tutu ve çarpışan arabaların olduğu yere getirdi. Beraber binerken aklıma hep babamla olan anılarımız geliyordu. Egemen birilerine çarparken ben ise sadece anılarımı hatırlıyordum.

"DURUN!!!" Diye bağırdım bir anda. Çarpışan arabaların hepsi dururken Egemen ise anlamsız bakışlarla bana bakıyordu.

"Egemen gidelim nolur..." Dedim. Egemen hiç bir şey anlamamıştı biz inerken herkeste bana anlamsız bakışlar atıyordu. Hızlı hızlı önden ilerlemeye başladım başımı önüme eğdim göz yaşlarım akarken. Egemen durdurdu beni. "Sorun ne ?" dedi.