Siyah'ın Aşkı

&7 "Hızlanan Kalp Atışları"

Multi: Ecrin Solmaz

*Bölüm Şarkısı: Jonn Legend - All of Me*

Ben önden ilerlerken geliyo mu diye bakıyım dedim. Döndüğüm an ona çarptım. "Yavaş" dedi. Sesi sakin çıkmıştı. 

"Pardon sadece geldiğinden emin olmak için bakıcaktım." 

"Ben bi işi kabul ettiysem yaparım" dedi. Kendinden o kadar emin konuşuyodu ki...

"Tamam bi şey demedik" diyip arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim. O arkamdayken nedense kalbim hızlı atıyodu.

"Hep böyle yürüyecek miyiz?" dedi. Kafamı çevireceğim sırada yanıma geldi.

"Eğer araban varsa yürümek zorunda kalmayız" dedim gülümseyerek. O siyah araba çok güzeldi yalnız. Rüzgar'ın arabası olmasını dilerim.

"Var ama benim değil" dedi. İleriyi göstererek. Gösterdiği yere baktım. Allah'ım dualarımı kabul oldu. Siyah öuhteşem ötesi arabayı gösteriyodu. 

"Yoksa çaldın mı?" dedim. Biraz merak biraz şaşkınlıkla. 

"Bir tanıdığın" dedi.

Arabanın yanına geldiğimizde cebinden anahtarları çıkarıp kilidi açtı ve sürücü koltuğuna geçti.

"Binmiycek misin?" dedi arabayı çalıştırarak. Beni burda bırakıp gitmeden hemen bindim. Yapardı. Beni burda bırakırdı bu manyak.

"Artık söylesen nereye gideceğimizi ona göre sürücem arabayı" dedi. Gideceğimiz yerin adresini verdim. Miray'a gittiğimize haber vermek için mesaj attım.

Kime: Psikopat

Kanka Rüzgar kabul etti sonunda biz huzurevine gidiyoruz.

Arada Rüzgar'a bakıyodum. Hiç konuşmuyodu. Bende sıkılmıştım. Çantamdan kulaklığımı çıkarıp taktım. Müzki listemdende bi şarkı seçtip kafamı cama yasladım. Dışarıyı seyrederken birden gözüme görüntüsü cama yansıyan Rüzgar'a takıldı. Gözlerini yola dikmişti. Hep soğuk bakıyodu. Bu zamana kadar gözlerinde hiç duygu görmemiştim. Öfkeden başka... Ama gözleri o kadar güzeldi ki... Bu arada acaba adı mı biliyomuki. Bu düşünce aklıma nerden geldiyse artık. Kulaklığımı çıkartıp ona döndüm.

"Bi göreve gidiyoruz ve birbirimizin adını bilmiyoruz." dedim. Ben aslında adını biliyorum. Rüzgar. Güzel isim ha. Neyse işte sırf o benim adımı öğrensin diye sordum. Hadi yine iyisin Rüzgar...

"Rüzgar" dedi gözlerini yoldan ayırmayarak.

"Ben de Ecrin" dedim gülümsemeye çalışarak. Yine tepki vermedi.

"Hep böyle soğuk musundur insanlara karşı" diye sordum. İnsan bi güler falan bu kütük gibi duruyodu. 

"Yaptığımız iş dışında soru sormassan iyi olr" dedi. Sesi biraz öfkeliydi. Bende üstelemedim.

Kollarımı bağdaş yapıp koltuğa yaslandım. "Sadece merak etmiştim." diye homurdandım.

"Böyle olmak zorundayım"

Yavaşça Rüzgar'a döndüm. Bana bakmıyodu. Elleriyle direksiyonu sıkıyodu. Neden ki? Ne onu bu hale getirdi ki? Söylediğine bi süre sessiz kaldım. Ama hala ona bakıyodum. bi kerecik olsunkafanı dönder be adam.

"Ama istersen iyi biri olabilirsin dimi yani sıcakkanlı olabilirsin" dedim sorarcasına. Kafasını bana çevirip gözlerime baktı. 

"Ama istemiyorum. Alıştım böyle olmaya" dedi gözlerini ayırmadan. Acı vardı... Gözlerinde acı vardı. Daha sonra tekrar öüne döndü. Dediğine ne diyeceğimi bilmediğimden konuşmadım. Soğuk bakışları arkasında bi çok acı var demek ki. Kafamı tekrar cama yasladım ve gözlerimi kapattım.