MİHRİMAH | FERFECİR

MHRMH | 4

4.BÖLÜM

Şarkı. Hurts- Somebody to die for

Yayınlanma Tarihi. 07.07.2016

İYİ OKUMALAR.

Kısa bir süre telefonuyla ilgilendi, sıradan insan değillerdi, duruşları bakışları farklıydı herkesten. Beklemekten başka bir şey yapamıyordum ki, telefonumu cebimden çıkarttım ama tam o sırada ayağım bir anda burkulunca telefon elimden kaydı. Korkuyla düşmeden alayım derken benden önce davrandı, adını bilmiyordum ki aşağıda karşılaşmış olsak bile adını öğrenememiştim ki saçları kendisine ayrı bir hava katmıştı.Gözleri gerçekten insanı okyanusların varlığını  hatırlatıyordu. 

"Dikkat et. Bir daha bu kadar yardımcı olmam," kinayeli ve alaycı bakışlarına karşın göz devirirken düşüncelerimin hepsini süpürmüştü, son anda elimden düşen telefonumu tuttu. 

"Teşekkü-"

"Gereksiz bir işti." Kevser bu söylediğine güldü.

"Furkan senin için ne gerekli ki?" havada ellerini tırnak işareti yaptı, ağabeyi adı Furkan'dı demek ki, diğer kardeşlerden birisi Çağlar bu Furkan kız kardeşi Kevser'di, peki diğeri? 

Neden diğerini soruyorsun? iç sesimden gelen soruyla yutkundum,

"Ağabey, kelimesi abicim." Kevser elleriyle saçlarını düzeltirken ona bakarak söylediklerini tekrarladı sonra da gözlerini devirdi, Furkan ise bana baktı,

"Bu arada tanışamadık ben Furkan, odanı göstermeye gelmiştim de, en gerekli işleri ben yaparım bu evde" yapmacık bir gülümseme eşliğinde eliyle ensesini kaşıdı. Gülümsemekle yetindim. Kafamla onaylayıp odadan çıktım. Arkamdan,

"Ne ihtiyacın olursa yanıma gel, çekinme sakın! " Bu Kevser idi. Asker selamı verdim. Odamın kapısını açınca bende girdim.Küçük bir yatak vardı, yatağın kenarlarında da komodinler vardı, Bir giysi dolabı vardı ama büyük değildi,odanın içerisinde pek çok raf vardı. Bir de ayna vardı. Boy aynası.

"Beğenmediğin bir yer var mı?" devam etti. " Burası gereksiz bir oda zaten." dedi. Beni göremeyeceği için tebessüm ettim. Ellerimi önümde kenetlerken camın açık olduğu şükrettim çünkü git gide sıcaklaşan havalar hiç çekilmiyordu

"Gerek yoktu, salonda da yatardım. Zaten  bir kaç hafta durup gidecektim oysa ki..." kol çantamı yere bıraktım. Arkamı söylediği şeyle döndüm.

"Günay hanım seni geri yolar, meraklıdır o bilirsin." göz kırptı. 

"Ben sadece annem istedi diye geldim zaten dediğim gibi bir kaç hafta sonra gideceğim." keşke diye geçirdim içimden keşke şimdi gitsem.

"Bilirim, istediği her şeyi yaptırır." odanın kapısının önünden Beni tutan herif geçti.

***"Biz karakola gideceğiz ifade vermeye, istersen evi dolaş ya da ne istiyorsan yap?" odadan bir şey dememe izin vermeden çıktı.***

İfade vereceklerdi demek, telefonumun zil sesini duyunca cebimden arayan kişiye bakıp. Yatağa oturdum.

"Erkan ağabey?"

 "Nasılsın, Hayal 'e seni sordum. Nerede olduğunu bilmediğini söyledi. Ne karıştırıyorsun sen?" sesi ciddi idi.

 "Hayal anlamasın diye kaçtığımı söyledim, hepsi bu."