"𝐤𝐢𝐦𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧 𝐤𝐢𝐦𝐬𝐞𝐲𝐢 𝐛𝐮𝐥𝐚𝐦𝐚𝐝ı𝐠ı 𝐛𝐮 𝐡𝐢𝐤𝐚𝐲𝐞𝐝𝐞 𝐬𝐞𝐧 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢𝐧𝐢 𝐛𝐮𝐥𝐚𝐛𝐢𝐥𝐞𝐜𝐞𝐤 𝐦𝐢𝐬𝐢𝐧?"
Çelme takıp yere düşmesini sağladım. Ama... Sadece o değil, ben de düştüm yere.
Kollarımı saran kolları sırtımda birl...
DİPNOT1; İnstagram sayfası için yaptığım görselleri buralara hatırlatma ve bölümlerin arasına koyacağım, ikisini ayırmak için bölümleri - yeterli olmuyordu,
DİPNOT2; Şimdi ekrana bir kez dokunup altta çıkacak olan yıldızı doldurmanızı istiyorum, bölüm biter bitmez de yorum kısmına yorum yaparsanız çok sevinirim.
İYİ OKUMALAR!
- - - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kısa bir hatırlatma
"Sana acıyorum, söylediklerimi duyarsan intihar bile edebilirsin. Şimdi git, kurtar kendini. Ailen perişan halde."
Gözlerim kapanmak üzereydi, o kadar aşağıya inmiştim ki yokuş beni yormuştu. Arkama baktığım an kimseyi görememiştim ama... Hissetmiştim. Burası neresi idi bilmiyordum ama hatırlıyor gibiydim. Her şey farklı olsa bile hatırlıyordum bazı şeyleri. Ama tek anlam kazanmayan şey o devasa büyük şato idi. Duvardan yapılmış, içerisi zindandan farksız bir şato. O evlerin en allta olmasının da bir nedeni elbette vardı.
Her şeyin bir nedeni vardı.
Artık düşünmemi istemeyen şey ayaklarıma değen su olmuştu. Nehire gelmiştim. Nehir temiz berrak bir şekilde ilerliyordu kendi halinde. Su mavi değildi sanki,beyazdı. Bembeyaz. Ayaklarım suya değdiği an dağılmıştı çamurlar. Beyazlığa uzanan kirler bağırıyorlardı. Aylardır ilk defa suya değiyordu ellerim, evet orada da suya değmişti ama bu kadar özgürce değil. Bu kadar rahatça değil.
Gözlerimi kapatıp suyun içerisinde yürümeye başladım. Su henüz bacaklarıma bile gelmiyordu. Bileklerimden yavaş yavaş yükselmeye başladı. Sonra ise bir anda kaptı bedenimi. Ben daha ne olduğunu bile anlayamadan, suyun üstünde durdu bedenim.
"ŞEYTAN!" havaya atılan bir el ateş kapalı olan gözlerimi açtı. Dudaklarıma değen ve genzimi yakan suyu bile önemsemedim.
"GİDİYORUM! EVİME GİDİYORUM!" mutluydum,günler aylar sonra ilk defa.
"ÖLECEKSİN! EVİNE GİTMENE İZİN VERMEYECEĞİM!" devam etti,
"SEN ÖLMEDEN EVİNE GİDEMEYECEKSİN! SEN DEĞİL CESEDİN GİDECEK O EVE!" işte sonrası yoktu ben de.
Dudaklarına bastırdığı aleti görmüştüm, beyaz alet farklı sesler çıkarıyordu,yankılanıyordu havada. Ama son kez gözlerimi açtığım da büyük bir akıntıya kapıldığımı anladım. Nereye gidiyordum nasıl gidiyordum bilmiyordum ama, temiz su tüm bedenimde geziniyordu. Nehrin dip tarafları bir kanca gibi boğazıma geçmişti sanki, boğazımı tutuyordu. Dibe çekildiğimi hissettim. Dibe çekilirken suyun dibinde olan bedenim gözlerimi araladı. Suyun üzerinde çiçekler vardı. Suyun üzerine güneş parlıyordu. Ay ise,kısık gözlerle cesedimin gideceği noktayı izliyordu. Beni bulmak ve kurtarmak için.
