MİHRİMAH | FERFECİR

MHRMH | 34

34.BÖLÜM

Multimedya: çürümeyecek çiçek açacak her ruha,

Şarkı: Julia Stone - Lights Insıde This Dream

Yayınlanma Tarihi. 02.05.2020

Mayıs ayının hep gülümsetmesi dileği ile,

DİPNOT1; Şimdi ekrana bir kez dokunup altta çıkacak olan yıldızı doldurmanızı istiyorum, bölüm aralarında ya da bölümün sonunda yorum kısmına yorum yaparsanız çok sevinirim. Gerçekten çok sevinirim, hatta çok mutlu olurum.

- - - -

kısa bir hatırlatma

"Güzel," dosyaların arasından bir kağıt çıkararak dudaklarını kuruluktan kurtardı hızlıca, "O gece sizi bulmadan önce ki geceleriniz iyi olmadığınız için anlatmadınız, şimdi tekrar soruyorum size kaçırıldığınız da neler oldu?" adam gülümsedi tehlike ile, "Ya da kaçırıldınız mı?"

"Hiç bir şey söylemek zorunda değilim." dedi sıradan bir şeyden bahseder gibi.

"Anlamadım?" oturduğu sandalyeden hışımla kalkarken yüzünde ki sinirli ifade damarlarına doğru yol çizdi.

"Her şeyi söylemek,anlatmak zorundasın." tehditkar sesi kulakları tırmalarken yatağın bir ucundan tuttu.

"Ha eğer hala aynı şeyleri zırvalamaya devam edersen, gerekli her şeyin yapılmasında ki ilk yardımcı ben olurum." gözlerinde ki şiddet arttı.

"Furkan," şaşkınlıkla kardeşine bakan Batuhan kendisini toparlaması için gözleri ile konuşmaya başlayacaktı ki kardeşi gözlerini çevirip camın yanına giderek sert ama yavaş bir şekilde cama vurdu.

"O SENİN KARDEŞİN! SENİN KANIN,CANIN O!" kimse böyle bir tepkiyi beklemiyordu, sessiz ama bir o kadar da tehditkar bir şekilde, "Sen ama geçmişsin yayıldığın yataktan öylece sustuğunu söylüyorsun!"

"Birazcık be, birazcık da mı utanmıyorsun! ÖYLECE SUSMAYA UTANMIYOR MUSUN BE!"

"Furkan,kendine gel!" Ağabeyi tekrar uyarı dolu cümlelerini sıralayacakken, Furkan ağabeyine baktı yıkılmış bir binanın temelleri kadar öfkeyle, "Sen söylemiştin bana halbuki at içinde ki öfkeyi diye. Susma demiştin ağabey! Susmuyorum işte!"

"Benim susmam için çeneniz açılacağına şu kadını konuşturmakla vakit harcayın! Belki işe yarar," sonra da gözleri dolan kadına döndü gözleri. Öfkeyle bakıyordu ona.

"Senden hep iğrenirdim biliyor musun?" tiksiniyordu karşısında ki kadından, dudaklarından çıkan her bir kelime havada asılı kalıyordu.

"Ama şimdi daha çok iğreniyorum." derken güldü.

"Furkan!" babası sözünün devamını getirmesine engel olamadı.

"Bu kadının konuşması için ne gerekiyorsa yapın,gerekli evraklar ıvır zıvır lazımsa her şeye kefilim." Alper olayın şaşkınlığında Furkan'ın yaptığı şeyi anlamlandıramazken ilk defa dudaklarını hareket ettiren kişiden de onay geldi.

"Ben de kefilim, elini korkak alıştırma Alper, her şekilde yanındayım." son cümleleri ağabeyinin gözlerine bakarak devam ettirdi.

"Oğlum siz iyi misiniz?"

"Hiç bu kadar iyi olmamıştım, hala bir yanım iyi değilse sebebi de annem. " Furkan'dan böyle bir tepkiyi beklemeyen tek kişi Kevser'di. Gözleri öylece ona odaklanırken Furkan hiç bakmıyordu ona, gözleri onu yok sayıyordu ama bakmamak için çok zorlanıyordu.