Kim
"Kim ano bang problema?" Mela asked me. "Sawa ka na ba sa akin?"
"Mela I never said that." sinagot ko siya. Still hindi ako makatingin sakanya. Hindi ko siya matingnan dahil alam ko kung gaano siya nasasaktan ngayon. Hindi ko kaya.
"Then what's the problem?" she insisted. "Ano napagod ka nalang? Dahil ang dami nating problema ngayon you'll just give up like that? Bullshit."
Tama nga. Maybe I just gave up like that. Nararamdaman ko at alam ko sa sarili ko na hindi ko na kayang lumaban. This relationship drained me out. For so long eh ang buong akala ko ay masaya ako. But I was wrong. I was so wrong. At this moment I am not inlove with Mela, I am just inlove with the thought of her.
Hindi naman bago itong scene na to. Sa buong relationship namin naka ilang break ups na kami. Yung iba di naman talaga nag tatagal, meron na yung times na talagang hindi kami mag uusap ng ilang days. This scene felt so familiar to me. But this time, one thing is different. Ako mismo ang nag give up. Most of the time ako yung sumusuyo sa kanya. Ako yung humihingi ng patawad, ako yung umaako sa mga maling nagawa and I did not complain about this. Ano bang magagawa ko? Mahal ko siya eh. But this time is different. I am not fighting for her anymore. I am fighting for myself.
Bago pa ako maka sagot kay Mela, biglang nag ring yung phone ko. Siya ang kumuha ng phone ko and I did not fight her for that. Of course sino pa ba tatawag sa akin kung hindi si Cyd.
Cyd.
Cyd na lagi naming pinagaawayan. Si Cyd na lagi niyang pinagseselosan kahit wala naman talaga kelangang pagselosan.
"Bullshit." sabi ulit niya. "Galing din naman niyang mag timing oh. Ngayon pa talaga siya tatawag."
Mela looked at me waiting for me to say anything. Pero wala akong masabi. Wala akong masabi sa kanya but what I really wanted to do is to pick up the call. So I did. Inabot ko yung phone from Mela but she fought my hand.
"Seriously?" sinabi niya sa akin.
Nakahawak parin ang kamay ko sa kamay niya na nakahawak sa phone ko.
"Kim subukan mo." she challenged me. "Once you get this call this is it, we're done."
So I did.
~
Cydthealee Demecillo: Happy Independence Day 🐯
Ito naman yung pambungad na text ni Cyd sa akin for today. Tiningnan ko yung oras and it's only 6:07 in the morning. Ang aga namang mang trip ng lokong ito. Game day ngayon kaya naman siguro na excite siyang magising. Actually dapat nga mas late kami gigising ngayon dahil walang training on a game day. Syempre rineplyan ko yung loka.
Wag mo akong simulan Cyd ha. Good morning Dora! :)
She replied in an instant.
Cydthealee Demecillo: Good morning Kimmy! Let's eat breakfast?
Ikaw magluluto?
Cydthealee Demecillo: Breakfast date gurl. My treat. Alam mo naman today. 😚
Meet you downstairs in 5 mins 😬
Hindi ko na naisipang maligo dahil breakfast lang naman. Nagpalit nalang ako ng damit at nag brush and quick fresh up lang before I finally went out the room. Syempre dahan dahan lang ako lumabas dahil natutulog pa si Mika at Ara and of course I did not want to wake them up. Pababa na ako ng stairs at nakita kong nakaupo na si Cyd sa couch. I felt a rush in my veins. Cyd looks beautiful. I could see the sunlight bouncing off from the window to her face and it looks breathtaking. She looks breathtaking. Napatigil ako sa pag baba. Luckily hindi niya ako napansin sa may stairs. Mukhang malalim yung iniisip niya kaya naman I stayed there for a little bit longer. I stayed because I wanted to appreciate her for a little longer. Iba talaga siya. Iba yung ganda niya, iba yung kabaitan niya, iba yung personality niya, iba siya. What can I say? She's Cydthealee. After a few seconds, I composed myself a little bit at tumuloy ng bumaba.

BINABASA MO ANG
Closing Time
Hayran Kurguread at your own risk. a story that could either make you or break you #char