Black

-12

De zachte sneeuw schuift onder mijn voeten weg als ik ren, ik ben al zo'n 10 minuten aan het rennen en ik ben echt dood op.

Ik kijk nog eens achter me en zie alleen nog maar bomen en rotsen, opgelucht slaak ik een zucht en kom tot stilstand. Ik kijk even om me heen, waar ben ik eigenlijk?

Zachte sneeuwvlokken beginnen om me heen neer te vallen en ik kijk naar boven, witte wolken hebben zich verspreid over de inmiddels zwarte hemel.

Ik draai een aantal rondjes en onwillig verschijnt er een lach op mijn gezicht, ik heb sneeuw altijd al interessant gevonden, in mijn geboorteland heb ik ook maar 1 keer sneeuw gezien.

Ineens komt er een vlaag duizeligheid en ga ik snel op de koude sneeuw zitten, mijn hoofd tolt, mijn lichaam kan niet goed tegen alcohol denk ik. Maar het is niet alleen de alcohol waar ik duizelig van wordt, wie was die jongen?

'Heb je aan de alcohol gezeten?!'

Enya's woedende stem laat me ontwaken uit mijn dagdroom, ik giechel en ga liggen in de sneeuw.

'Zeg Enya, waar was je al die tijd' vraag ik in mijn hoofd aan Enya en begin met mijn armen en benen te bewegen, waardoor er een mislukte sneeuwengel tevoorschijn is gekomen. Ik sta op en bekijk de sneeuwengel met een schuin hoofd, draaiend begin ik te dansen.

'Blijf alsjeblieft zitten, en luister even naar me!' Gromt Enya naar me.

'Okidoki, hèhè' grinnik ik nu hardop en ga met een plof weer zitten.

'Waar moet ik beginnen..'

'Bij het begin' bulder ik en val om van het lachen, Enya gromt hard en ik sla mijn handen voor mijn mond als een klein kind.

'Oke, genoeg! Lynn.. Je bent geen normaal mens'

Ik trek een denkrimpel tussen mijn wenkbrauw, ik ben nu weer 100% helder, en verward kijk ik om me heen.

'Je bent een wolf'

Ik barst in lachen uit en leg mijn handen op mijn buik, natuurlijk, ik.. Een wolf? Dan is Beyoncé zeker de paashaas.

'Dit is serieus Kailynn!' Gromt Enya weet in mijn hoofd.

Ik veeg mijn tranen weg en zucht weer een keer diep.

'Er is alleen een klein probleem, je kan niet veranderen, althans.. Nog niet, Je bent namelijk de speciale wolf, verkozen door de Maangodin'

Ik trek een wenkbrauw op, dit is een grap toch, er bestaan niet van zulke dingen zoals "weerwolven".

'Weerwolven bestaan niet nee, maar jij, ik bedoel IK ben een wolf.. Dat is een groot verschil'

Ik begin een beetje licht in mijn hoofd te worden, wat bedoeld Enya hier allemaal mee?

'Hoe weet ik dat je gelijk hebt?' Vraag ik aandachtig aan haar.

'Waar denk je dat die pijn vandaan komt? En iedereen die zo geheimzinnig doet. Daarnaast heb je ook nog de verkleuringen van je iris'

Als versteend blijf ik zitten, en nu pas voel ik dat het eigenlijk best koud is. Enya heeft wel gelijk, maar ik kan het nog niet helemaal bevatten.

'Ik kan je laten horen dat het waar is'

Ik ben even stil, maar na een tijdje hoor ik een harde huil. Ik schrik en spring op, was ik dat? M-maar dat kan toch niet?!

Ik zak door mijn knieën en begin te huilen, warme tranen rollen in stilte over mijn wang, en vallen uiteen als ze de sneeuw raken.