Black

-18

'Nou' begint hij en schuift steeds dichter naar me toe, ik schrik van zijn beweging en schuif weer iets van hem af.

'7 jaar geleden, toen ik jou ook achter gelaten heb, kon ik al transformeren en had ik mijn mate gevonden.. Wat onnatuurlijk is omdat je meestal pas op je 17e of 18e je mate vind, dus ik moest weg, mijn ouders waren bang dat ik in een wild beest zou veranderen als ik bij haar zou blijven..' Hij stopt even en kijkt me aan.

'Het spijt me voor je' zeg ik en ik leg mijn hand op zijn schouder, hij piept en schud mijn hand van zijn schouder, niets begrijpend staar ik hem aan.

'.. Dus toen ik eenmaal bij haar weg was, werd het alleen maar erger en hebben ze me de mogelijkheid ontdaan om te transformeren..' Eindigt hij zijn verhaal, geschrokken kijk ik weg.

'K-kun je nu nog met je wolf praten?' Vraag ik aan hem terwijl ik frons.

'Nee, ik heb alleen nog mijn wolven instinct en de kracht, voor de rest.. Is hij compleet verdwenen' zuchtend staat hij op en wilt weglopen, snel pak ik zijn hand en alle spieren in zijn lichaam spannen aan.

'Hé, ik ben er voor je' ik sta op en omhels hem, maar hij duwt me gelijk weer weg.

'Je begrijpt het niet Kailynn' zegt hij waarna hij me alleen in mijn kamer achterlaat, ik zucht en plof neer op het bed. Tranen branden achter mijn oogleden, waarom moet ik nou huilen? Drake is de gene die zich ellendig voelt en dan zit ik hier een potje te janken, maar ik voel me vanbinnen zo leeg en vol verdriet.. Alsof ik de pijn van drake voel, alsof we samen één zijn.

'Verdomme!' Schreeuw ik zo hard ik kan en ren op mijn deur af en spurt de trap af, ik moet gewoon even naar buiten, ik wordt helemaal gestoord hierbinnen. Beneden zit iedereen op de bank en hebben me meteen door, ik stamp tegen de deur die dicht zit. Woest ben ik, dat ze me meenemen is een ding, maar opsluiten? Dat gaat te ver.

'Kailynn stop!' Hoor ik Lôren schreeuwen, langzaam draai ik mijn hoofd om naar hen en grom zo hard ik kan, de adrenaline laait in me op en iedereen bekijkt me alsof ik een moordlustig monster ben, wat technisch gezien ook is.

'Nee, nee, nee, dat kan niet!' Schreeuwt drake nu, wat is er nou aan de hand? Iedereen zet een stap terug en gaat op hun knieën zitten en buigt. Hè?

Ik draai me weer terug om een open deur te zien, en in de verte staat een vrouw in een wit gewaad. Ik ren op haar af en grijp haar bij haar nek, maar ik kan er niks aan doen, het gaat vanzelf.

'DIT IS JOUW SCHULD!' Hoor ik mezelf grommen met een veel te lage stem, wat gebeurt er, wat doe ik?!

'B-b-beheers jezelf-f' krijst ze, zoekend naar lucht om haar longen mee te vullen. Snel laat ik haar los als ik door heb waar ik mee bezig ben, ik kijk paniekerig om me heen. Iedereen in het huis kijkt me afschuwend aan. Ik piep even en ren dan als een gek weg, zo ver van alles en iedereen.. Misschien is dat wel het beste.

-
Hoi

Doei 😏