Black

-17

Ik lig op mijn bed in mijn "nieuwe kamer" met mijn handen naast mijn hoofd naar het plafond te gluren, het harde wit laat me tot rust komen in deze eindeloze bedrukking. De deur zit op slot, en het enigste wat ik kan doen is piepen en mokken waarom ik überhaupt mee ben gegaan. Ik mag niks doen hier! Niet even buiten een wandeling maken of terug naar het ziekenhuis. Ik voel me opgesloten, als een hondje dat net in een asiel is gestopt. En om eerlijk te zijn mis ik Aiden, ik voel me leeg en die ene keer dat Enya contact maakte heeft ze gejankt om haar mate. Zou Aiden mij ook missen? Zal hij me gaan zoeken? Waarscheinlijk heeft hij het te druk, met eh.. Wat wolven ook doen. Zacht geklop laat me opschrikken uit mijn gestaar.

'Lynn? Het avondeten is klaar, als je wilt kun je met ons mee eten?' Vraagt de zachte stem van Sam, de bediende. Ik draai me op mijn zij, sluit mijn ogen en zucht. Ik hoef geen eten, alhoewel ik best trek heb, wat ook niet zo gek is na 2 volle maanden amper eten gekregen te hebben. Niet dat ik hen laat merken dat ik honger heb, ik verhonger nog liever dan drake onder ogen te komen.

Er wordt weer op de deur geklopt, nu alleen 4 keer zo hard. Ik schrik en ga rechtop zitten.

'Lynn! Je komt nu naar buiten, of ik breek de deur open!' Hoor ik de harde stem van drake roepen, ongeïnteresseerd ga ik weer liggen en hervat het staar-naar-het-plafond proces. Ik hoor drake zuchten en iets mompelen.

'Ik heb je gewaarschuwd!' Zegt hij en even later hoor ik een harde dreun en kijk ik naar de deur, waar inmiddels een voetafdruk in staat, die malloot is serieus de deur open aan het breken! Paniekerig spring ik op wanneer ik nog een dreun hoor en ren ik naar de badkamer die ik ook op slot doe, dacht het niet dat hij me te pakken krijgt.

'Drake! Wat in godsnaam ben je aan het doen?!' Krijst Lôren, een volgende dreun moet denk ik de fatale slag zijn geweest want zware voetstappen doorzoeken de kamer. Muisstil blijf ik zitten in de hoop dat hij me niet hoort en wacht af wat zijn volgende zet is, een zwarte waas stopt voor de badkamer en zweetdruppels vallen langs mijn gezicht naar beneden en valt in het bad. De deur gaat krakend open en ik knijp mijn ogen dicht, had ik de deur niet op slot gedaan?!

'Drake! Ben je helemaal besodemietert?! Wat denk je wel niet' roept Lôren ziedend en zo te horen trekt ze hem weg bij de badkamerdeur de gang op.

'Geef haar even de tijd om alles te verwerken, dit is niet niks!' Fluistert Lôren net hard genoeg zodat ik het kan horen.

'Maar ze moet toch iets eten?! Ik ben gewoon bezorgd, wat als er iets met haar was?' Zegt Drake met piepende stem terug, is hij bezorgd.. Om mij?

Zware voetstappen komen weer naar binnen en even later voel ik een grote hand op mijn hoofd die me voorzichtig aait, snel trek ik terug om drake angstige blikken toe te sturen.

'Rustig maar kleintje, ik doe je niks' zegt hij en steekt zijn hand uit, om me voorzichtig uit het bad te trekken. Zijn gifgroene ogen staan bezorgd wanneer ik begin te wankelen.

'Gaat het wel? Je ziet er echt niet uit..' Zegt hij en grinnikt kort, ik kijk hem moordlustig aan en knijp mijn ogen samen.

'Bedankt voor het compliment' gefrustreerd loop ik de badkamer uit en bekijk de schade van mijn geliefde deur. Mijn hemel, hoe krijgt hij dat voor elkaar.

'Kailynn, ik wil even met je praten' verteld hij terwijl hij op mijn bed gaat zitten.

'Hm, ga je gang'

'Ik snap dat je boos bent, maar ik heb een goede reden voor mijn plotselinge verdwijning..' Ik loop op hem af en ga naast hem zitten.

'Je bent hier omdat je een wolf bent..'

'Nou.. Niet helemaal' zegt hij en krabt achter zijn nek. Ik kijk hem niets begrijpend aan.

'Hoe bedoel je "niet helemaal"?'

-

Sorry voor de slome update, ik had echt geen zin om te schrijven maar ik verveelde me dood, dus als het waardeloos is moet je even bij mijn brein klagen xD

Groetjussss
Coco