Black

-29

Helleuw ppl ik heb even een mededeling voor jullie, het gaat op het moment iets langer duren voor updates van dit boekje. Ze komen wel nog maar het duurt gewoon langer xD. Dit komt omdat mijn hoofd op het moment echt ontploft van ideeën, en dus ben ik weer aan een nieuw boekje begonnen: into the shadows, het eerste hoofdstuk staat al online. Dit is de beschrijving.

Het leven in de schaduwen is niet altijd gemakkelijk, het zit vol gevaren en wrede gedaantes die je het leven willen verzuren.

-Yilpah Delings is een 17 jarig meisje, ze is wegens omstandigheden uit het verleden moeten verhuizen. Ze praat er niet graag over met andere mensen, ze houdt sowieso niet van praten of van mensen. Door de jaren heen heeft ze een angst voor de buitenwereld opgebouwd.

Wanneer ze een afschuwelijk misdrijf bijwoont nemen onbekenden haar mee naar een geheime schuilplaats, waar dingen gebeuren die ze liever vermijd.

-Ghost Espir is de leider van een gevaarlijke bende met grote geheimen, voor een 19 jarige heeft hij al veel meegemaakt. Zijn uiterlijk schreeuwt een al gevaar uit, en dat is hij ook.

Smachtend naar het gevaar zelf laat hij zich inhuren voor klussen, en soms levert dit een onverwacht einde op.

• "W-wat ben je" mijn stem trilt als ik naar hem kijk, zijn gezicht is amper te zien door de schaduwen. "Wat is jouw verleden" vraagt hij me met een hese stem en lilt mijn gezicht naar het Zijne met zijn grove hand. "Dat gaat je niets aan" "dan gaat het jou ook niets aan wat ik ben" zegt hij en ruw drukt hij me tegen de muur, het maanlicht schijnt door het raam naar binnen en ik kijk recht ik twee bloedrode ogen.

Mooi he xD het gaat dus over bloefzuigertjes, maar kijk maar of je het wilt lezen :)

O enne als je hulp nodig hebt voor ideeën voor je boek kan je dat aan me vragen, ik heb er genoeg xD

Dan nu terug naar black:

Ik kijk hem verbaasd aan en grijp dan meteen naar mijn oog, die na het horen van Meryl meteen begint te branden. Ik vloek binnensmonds van de pijn en wankel heen en weer, waardoor er meteen 2 armen om me heen slaan. Dit keer niet van Aiden, maar van Raph.

'Kailynn gaat alles wel?' Vraagt hij bezorgd en ik knik kort naar hem, het gaat eigenlijk helemaal niet maar dat ga ik ze niet vertellen. De meeste mensen denken al dat ik een aansteller ben, dus ik wil liever niet nog meer drama. Raph fronst zijn wenkbrauwen en laat me dan los, waardoor ik gelijk op de grond val.

'Het gaat dus niet' zucht hij en tilt me op om me vervolgens op de bank neer te leggen. Als ik rond de kamer naar Aiden zoek zie ik hem nergens. Laat Aiden me nou, alleen? Het laat een naar gevoel achter, dat mijn "beschermer" me in de steek laat. Wacht, waarom denk ik daar aan, hij heeft me bijna vermoord.

'Lynn?' de hand van Raphatiel laat me ontwaken uit mijn gedachten, die ineens voor mijn ogen zwaait.

'Sorry wat zei je?' Ik kijk weer op om Aiden aan te zien komen lopen met een glas water. Die ik voorzichtig aan neem en me weet op Raph focus.

'Wat is dat?' Vraagt hij en wijst naar het teken onder mijn oog. De kans om te antwoorden krijg ik niet. Vanuit de schaduwen in de hoek van de kamer komt ze tevoorschijn, Meryl loopt zachtjes op ons af en houdt haar blik gefocust op Raphatiel, die stokstijf naar beneden kijkt.

'Mijn teken' zegt haar kinderlijke stem als ze naast me komt zitten, Raphatiel kijkt nu haar richting uit. Je kunt zien dat hij bang voor haar is, ook al probeert hij zich groot te houden.

'Ik zie dat je los bent gebroken, Raphatiel' Zegt Meryl en tikt op haar lippen, waarna ze zachtjes begint te grinniken. Haar zwarte lokken zaten wild en ze zag er vermoeid uit, alsof we haar net wakker hadden gemaakt.

'Merkwaardig' zegt ze nog voordat ze mijn kant uit kijkt en zachtjes zucht. Haar witte schoenen schopt ze uit en zet ze onder de tafel neer, terwijl ik mijn laatste slok water opdrink. De sfeer die er heerst is gespannen. Aiden heeft zijn kaakspieren aangespannen, zijn handen tot vuisten gebald en zijn ogen zijn donkerder dan normaal.

'Kailynn breng hem naar zijn kamer voordat hij me opvreet wil je, of moet ik het doen?' Grijnst ze en vlug sta ik op, ik voorkom liever een opgesloten of dode Alpha.

Ik probeer Aiden richting de trap te duwen, zonder succes, hij beweegt geen haar. Zijn ogen zijn nu pikzwart. Paniekerig probeer ik hem uit zijn trance te halen door met mijn handen op zijn arm te slaan. Geïrriteerd gromt hij en duwt me ruw aan de kant, waardoor ik op de grond val. Meryl staat nu op en loopt op Aiden af.

'Luister eens hondje, je kunt niet zom-' Aiden onderbreekt Meryl in haar zin door haar ook aan de kant te duwen. Waardoor er nog maar 2 personen in de kamer overeind stonden.

Hij had het helemaal niet op Meryl gemunt, hij was van plan om Raphatiel aan te vallen.