Black

-34

Dit hoofdstuk is behoorlijk droog en extra want ja, ik spoor niet helemaal. En ik had zin in intense drama, zoals altijd in prinsessenfilms van disney wordt gebruikt. So don't mind me. En nee ik heb geen haat tegen emo's dus word niet boos, dankjewel.

~

Ik sta daar maar, niet wetend wat te doen. Hij was inderdaad vervloekt, zijn ogen hadden een paarsachtige gloed en zijn nagels waren lang en bloederig. Met mijn rug naar Drake toegedraaid begon ik tranen in mijn ogen te krijgen, dit was mijn schuld. Als ik niet zo stom was geweest en op had gemerkt dat de hunters zo dichtbij waren was dit nu niet gebeurd. Ik bal mijn handen tot vuisten en begin te smerige celmuren te slaan, het deed pijn, maar dat is wat ik verdien. Pijn. (Emo zin I know) Tranen stroomden nu over mijn wangen en bloed over mijn handen. Woedend op mezelf worden de stoten steeds harder en pijnlijker, tot ik op een gegeven moment geen gevoel meer heb in mijn vingers. Ik zak neer op mijn knieën en rust mijn hoofd tegen de muur. Waarom ben ik nou eigenlijk aan het huilen, degene die daar op het moment recht op had was Drake. Ik keek nog een keer om, recht in de ogen van Drake. In zijn ogen was een onbekende emotie te zien, maar je zou het bijna kunnen beschrijven als... vermaak?

'Kailynn ik zweer het je ik maak je..' Aiden kwam opnieuw de kerkers binnen gestormd en stopte met praten toen hij mij op de grond aan trof. Hij komt snel op me af en bekijkt mijn handen, waarna hij diep zucht en me grof omhoog trekt.

'Wat de fuck denk je wel niet. Je zit in vochtige beschimmelde kerkers, dalijk raakt je wond nog geïnfecteerd.' Ik bleef naar de grond kijken terwijl Aiden me over de donkere trap mee sleurt. Langzaam beginnen mijn handen te prikken en tranen vormen opnieuw in mijn ogen. Waarom had ik dit ookalweer gedaan? Aiden gooit de deur open en duwt me het huis in, bijna struikel ik over het kleed dat er op de grond ligt. Voor de tweede keer bekijkt Aiden mijn nu trillende handen en haalt een hand door zijn haar. Nieuwsgierig kijk ik naar mijn handen en schrik, het ziet er nog erger uit in het licht.

'Kan iemand een fucking dokter halen?!' Aiden schreeuwt zo hard dat ik er kippenvel van krijg en ik zet angstig een stap achteruit. Het hele packhuis komt kijken wat er is gebeurd, waardoor Aiden zo te zien zijn controle aan het verliezen is. Na een paar tellen wordt de menigte om ons heen echter aan de kant geduwd door een vrouwelijke dokter, ze kijkt eerst de kant op van Aiden en daarna naar mij. Haar ogen vergoten wanneer ze mijn handen ziet en beveelt me mee te komen. 

'Wat is er gebeurt?' Vraagt de vrouw en ik kijk weer terug naar de vloer, op momenten als deze heb ik geen zin om te praten. Onopvallende kijk ik nog achterom om te zien waar Aiden is, maar hij is al weg. De voordeur staat wagenwijd open en de packleden kijken geschrokken en fluisteren tegen elkaar. Ik begin licht in mijn hoofd te raken en probeer mezelf tegen een muur aan te leunen, tot mijn ergernis zijn er echter geen muren in de buurt en zak ik door mijn knieen. Met mijn bebloedde hand ondersteun ik mijn hoofd wanneer deze begint te steken. 

'Niet weer' Zeg ik voordat ik wegzak en overal bloedvlekken achter laat.

Flashback

Leerjaar 2 van de middelbare school, dat betekende voor mij een grote ramp. We waren voor mijn vader zijn werk net verhuisd. Nieuwe school met onbekende mensen. Ik was geen sociaal persoon en ik schrik vooral mensen af met mijn uiterlijk, ik was niet als andere en dit wordt niet gewaardeerd door de meeste mensen.

Terwijl ik door de drukke gangen liep keek ik op het informatie blaadje dat ik in mijn handen had. Opkijken wilde ik niet, ik weet toch al dat mensen staren. Van verschillende kanten word ik aan de kant geduwd en bijna verlies ik mijn evenwicht, maar een hand houd me tegen. Verschrikt kijk ik op naar twee jongens, de ene met blond haar en een vriendelijke blik, de ander donker haar en een verveelde uitdrukking.

'Sorry' Verontschuldig ik me en de jongen met de donkeren haren trekt een wenkbrauw op, hij wil iets zeggen maar wordt onderbroken door de blonde.

'Geen probleem! Ik ben Sean en dit is Jay' De jongen met de blonde haren geeft me een klopje op mijn schouders, waardoor ik een beetje ongemakkelijk op mijn plaats begin te wiebelen.

'Kailynn' Zeg ik terug en kijk kort naar de jongen die Jay heet, hij staat van ons weggedraaid. Ik krijg een raar gevoel bij hem, zijn houding laat me ongemakkelijk voelen. Opnieuw lopen kinderen tegen me op en geïrriteerd zucht ik, de gangen worden steeds drukker. Aan het eind van de gang gaan op een gegeven moment uit elkaar en tussen hen door komt een meisje aangelopen, haar spierwitte haren weerkaatsen het licht in mijn ogen. Op haar neus staat een veels te grote bril, waardoor een groot deel van  haar gezicht weg valt.

'Wie is dat' Vraag ik aan de jongens naast me en ze volgen mijn blik, Sean begint te grinniken en Jay kijkt hem hierdoor opnieuw verveeld aan.

'Dat? Ze noemen haar de black witch, die heeft ze gekregen door een gestoorde roddel. Ze zeiden dat het meisje een heks is en zich gespecialiseerd heeft op zwarte magie, wat natuurlijk grote onzin is.' Zegt Sean en hij schiet in de lach.

'Wat is haar naam dan?' Het meisje loopt langs ons af en kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. Ze heeft een rare geur, alsof ze een dood dier bij zich had. Automatisch sloeg ik een hand voor mijn neus, het rook absoluut ranzig.

'Loreena'

~

Hi
How ya doin.

Duurde kapot lang sorry.
Bijna examens ik stik, iemand ontvoer me ik wil niet.
Maar goed, uiteindelijk zal het toch gemaakt moeten worden rip.

He so cute.
Bye